عبدالودود فضلی
دنـیـــــــای دون
دنـیـا بـــه ســـردویــــــــدم ودلـبـــرنــیــافــتـــم
چــون خــود کســی بــه حـالـتِ ابـتـرنـیـافـــتـم
یک آدمـی نـهـال نـیکـــویی بکـس نشــــانـــــد
بــردست هــرکسی بــه جـُـزتـبــرنـیــافــتــــــم
ریگ شــوی میکـنــم بـه لـبِ جــــوی عافــیـت
جــزخـاک وریـگ وسنگ یکی زرنـیـافــــتــم
می خـواره گـان بلـنـد کـنـنـد ساغــری بـه لـب
یـک قـطــره آب صــا ف بـه سـاغـرنـیافــتــم
گـفــتــــارزاهـــــــــدان نـکــــنـــد دردِ دل دوا
زیــراکـــــه پــاکــبــازبـــه مُـنـبـرنــیـافــتــــم
بـرحـال زار مـن هـمـه کـس اشک مـی چکـد
اشـــکی بــه جـُــز زدیـــده مــادرنـیـافــتــــــم
دولـت اگــربـــدست بـــــود دوستــا ن بســــی
درتـنـگــدســتی ام کســی یـــاورنــیـــافــتـــــم
تـقــریـــربــس شـنـیـــده ز اربــابِ روزگــــار
لــیـکــن هـــــزارحـیــف بــاهـُـنـرنـیـافــتـــــم
"فضـلی"مـکــن شـکـــایـــتـی ازروزکـــاذبـت
روزی کــه صـادق اســت چـومـحشرنـیـافـتـم
«»«»«»«»«»«»
ادبی ـ هنری
صفحهء
اول
|