زبور گلزاد
افول یکی از ستاره های دیگر هنرموسیقی در کشور
تایستان سال گذشته پس ازبیست و چهار سال دوری وفرقت برای یک هفته به کابل
سفر نمودم و خواستم تا خاطرات گذشته را تازه نمایم و لذا به قصد زیارت
دوستان وعزیزان بزرگوار خراباتی ام، راهيی کوچه خرابات گردیدم وخواستم
بهایی صاحب نسیم جان را که آخرین باردر سال 2002 در پشاور ديده بودم،
اینبار در منزل خودش در کابل ملاقات نمایم. وقتی دیدمش بی حد متأثرشدم زیرا
مریضی سخت، ضعیف وناتوانش ساخته بود اما با آنهم خنده ها وحلاوت گفتارش به
همان قدرت وقوت باقی بود .
درنهم نوامبربا وجود آنکه شب دیرخوابیده بودم صبح زود از خواب بیدارشدم،
یکباره بیاد وی افتادم، تیلفون را برداشتم تا به کابل زنگ زده و ازوی
احوالی بگیرم؛ مگرمتأسفانه چهارساعت قبل از آن جان را به حق تسلیم نموده
بود. بلی، نسیم( بهایی) از دنیا رفت ودیگردر بین ما نیست. یادش گرامی وروح
اش شاد باد.
* * * *
نسیم(بهایی)هنرمند و طبله نواز چیره دست کشور در کوچه خواجه خوردک در یک
خانوادۀ هنرمندچشم به جهان گشود. درآوان کودکی نواختن طبله را ازپدرش
محمدرحیم که خود طبله ودلربا مینواخت فراگرفت.
طوریکه رایج بود اجرای پروگرام موسیقی دربخش زنانه درمحافل شادی بخصوص
عروسی وشیرینی خوری به پسرانیکه هنوز به سن بلوغ نرسیده بودند محول میگردید
که این سنت هنوز هم تا اندازۀ پابرجاست. وی نیز مانند دیگرکودکان خرابات در
همچو محافلی به هنرنمایی می پرداخت.
درسنین جوانی دست تواناِيی درنواختن طبله پیدانمود وسبک بخصوص خودش را که
ازطراوت وزیبایی خاصی برخورداراست ایجاد نمود. وی درابتدأ فعالیت های هنری
خود را با رادیو افغانستان آغاز نموده وبعداَ با همکاری های متداوم هنری
خود با افغان موزیک، انسامبل پولیس، نقليه اردو در سیاه سنگ و
رادیووتلویزیون مصدرخدمات شایسته به فرهنگ کشورگردید. وی هنرمندان مختلف را
در بخش های کلاسیک، کلیوالی وفلکلوریک همراهی نموده که به صدها پارچهء ثبت
شده وی برروی نوارهای تیپی، ویدیویی، سی دی ودیفی دی، مسجل گردیده ا ست.
نسيم بهايی، علاوه بر میلودی ها آهنگ های هم به عدۀ هنرمندان ازجمله خانم
هنگامه و امانی کمپوز نموده که ثبت رادیووتلویزیون کشور میباشد.
نسیم بهایی آرمونیه ودلربارا بامهارت وقشنگی مینواخت. وی که مانند
بساهنرمندان دیگر در زمان زمامداری طالبان مجبور به ترک خانه و کاشانه
گردیده و در پشاور مسکن گزید اکثراَ درپروگرام ها و محافل، دلربا مینواخت.
نسیم بهایی درزمان اقامت اش در پشاور نزد خلیفه صاحب اخترحسین خان
برادرزاده استاد میا قادربخش که از پیشوایان مکتب پنجاب بود گُرگذاشت. وی
خود شاگردانی زیادی داشت که ازجمله برادرش مری جان، منیرجان ویخصوص میرویس
جان طبله نواز ممتاز بوده که انشاالله مشعل تابندۀ این هنرمند بی بدیل را
روشن نگه خواهد داشت.
نسیم بعداز سقوط دولت طالبان دوباره به وطن برگشت وبه همکاريی هنری اش با
ادارۀ تولید موسیقی رادیو تلویریون ادامه بخشید.
وی درحالیکه با بیماری اسما برانشیت، دست به گریبان بود وحتی یک لحظه هم
نمیتوانست از دستگاه آکسيجن دوری گزیند به سختی روزگار میگذراند تا بالاخره
در برج عقرب 1386خورشیدی مطابق به نوامبر 2007 میلادی مرگ به سراغش رسید
ودارفانی راوداع گفته رخ درنقاب خاک کشید. روحش شاد ، یادش گرامی وجاویدان
باد.
* * * *
نسیم بهایی مردی بود فروتن، متواضع، مهمان نواز، جوانمرد، حلیم وشوخ مزاج.
به وطن، مردم وهنرش عشق میورزید وبه همگان حرمت میگذاشت بااشتیاق واخلاص
میخواست هرکس از تجارب وداشته های هنری اش بهرمند گردد وبه صراحت میتوان
گفت که کافه هنرمندان ما چه مسلکی وچه آماتور که امروزعدۀ از آنها صاحب نام
ونوا هستند مدیون ایشان هستند. گرچه باکمال تأسف در روزگار دشوار هجرت،
بیماری وبیچارگی کسی سراغش را نگرفت اما امید است لااقل پس از مرگش دین
اخلاقی وهنری خود را درحق خانواده اش ادانمایند.
فرانکفورت ـ آلمان
«»«»«»«»«»«»