راهب سٌجانی
ای غم مرارهاکن
ای غم مرارهاکن دردم فزون گشته
چون زخمهای ناسوربیچندوچون گشته
دگرچه خواهی ازمن طاقت نماندوصبرم
اندرهوای دلبر بیچاره دون گشته
بیهوده ننالدهرشب دانی مگرتوبهتر
کزدردفٌرقت یارزرد وزبون گشته
دیریست مانده حیران درانتظارجانان
چون دریای خروشان امواج خون گشته
هردم بنالد از درد امابه کس نگوید
اینست کارعشقش بنگرکه چون گشته
این دردعاشقی رادرمان بگوچه باشد
چون من بسامجنون ازعشق جنون گشته
راهب دگرننالم ازدردهجرخوبان
شراب هجرخوبان بادرد سکون گشته
اگرروزی زتوپیغام نگیرد
اگرروزی زتو پیغام نگیرد
بدان آنروزدلم آرام نگیرد
خدارایکنفس بامن بنشین
که بیرویت دلم آرام نگیرد
تودانی که تویی تنهاامیدم
بجزتو کارمن انجام نگیرد
توموج توفندهءدربحرعشقم
که امواجم دگرهردام نگیرد
هزارم گربیاید یاری دربر
به شیرینی لبت الهام نگیرد
کلام توچنان زیباست یارم
که بار بارم چنین ارقام نگیرد
بیا دلبر در صحبت بگشای
شیرین است حرفهایت کام نگیرد
اگر راهب بیابدبوسی زان لب
دگرعمری بدستش جام نگیرد
«»«»«»«»«»«»