عمید
ناز یار
ز زیر دل نباشد این همه ناز و ادای تو
هر آنچه است میدانم بود مهر و وفای تو
رسد روزی که شاید همدم و غمخوار من باشی
هر آنچه است در نزدم همه ریزم به پای تو
جهان و دولت و هستی به نزدت یار کم باشد
اگر خواهی دلم سازم به پیشت فرش پای تو
نگو هرگز نداری مهربانی بر دل زارم
مرا آسان بود مرگم چو باشد مدعای تو
10 / 02 / 86
«»«»«»«»«»«»