ا ظهر ظفری
( کا نو ن یگا نهء مهر)
صفحهء ا حسا سم ا ز سر مشق ا لفت ها پر ا ست
زند گی چو ن هرزه سنگی کا ند را ن ا لفت د ر ا ست
رشتهء پیو ند ا بنا ی بشر زآ ن ا ستــو ا ر
غیر آ ن کا نو ن هستی نیست لختی پا ید ا ر
طفل نو آ موز مغزم را نه شد تمرین ها ن !
کز محیط خا نه آ مو زد کلا م ا ین و آ ن
ا ین و آ ن و ما و من با گــفــتهء مو لا ی بلخ
چو ن سرشتم را د ر آ میزد بگرد د کا م تلخ
هر کجا د ید م ، نه د ید م آ د می کمبو د بیش
هر چه کم د ید م بو د د ر ا صل خو د ا ز بیش پــیـش
مهر و رزید م سر ا نجا مش به مطلب ها کشید
چشم بی لیلا ی من ، مجنو ن نه شد، صحرا ند ید
ژر ف پند ا رم چو بر عمق تمنا ها رسید
ا لفت بی مدّ عا تنها د ل ما د ر گــز ید
«»«»«»«»«»«»