معروف كبيری
....و ها
دلم به گفتن یک پاره شعر تنگ شده
و بسکه عاطفه کم کرده سنگ سنگ شده
دلم به یافتن چند مصرع آبی
[و یا به بافتن بیت های نارنجی]
لبی عطش زدهء بوده تیز چنگ شده
دلم که در پی پندار او شرافت بود
برای باختن نام و ننگ تنگ شده!؟
همینکه زمزمه کردم: بیا که عیش کنیم
عجب خدا زدهء بوده بی درنگ شده!
.....
ازین فسانه سرودن چه فایده دل من
و داربستی که از واژه ها قشنگ شده
......
اقامت از چه دهی سجده های باران را
به مسجدی که همه ابر ها نهنگ شده
....
سوال بردی از ایمان مجاست همهمه اش؟
خموش ماند؛ بدیدی که زنگ و منگ شده؟
...
گهی که پیکر معشوقه خاک بالا برد
خیال کرد جهان سر به سر ملنگ شده!
....
خدا به خواب من انگیزه میزند یا...هی!!
قسم به ناز که آیین اُنس رنگ شده
.... و ها:
- به یاد نداریم آرمیدن را
چه شعر شهر مرا نعرهء تفنگ شده.
«»«»«»«»«»«»