هادی ميران
نقاشی ن
درگرمیی صدایت گل کرد حس مبهم
با ریشه های جانم درهم تنید کم کم
نام قشنگت آنگاه دربرگ برگ شعرم
حل گشت نقطه نقطه درقطره های شبنم
نقاشی ات کشیدم درخاک سبز گلدان
گل داد شاخه شاخه باعطر و بوی مریم
نقاشی ات کشیدم درآسمان آبی
درشام گیسوانت مهتاب شد فراهم
تا خوشه خوشه بستم ازگندم خیالت
پیچید دستهایم درسرنوشت آدم
حالا شیوع چشمت طبع دوگانه دارد
گاهی به مثل قهوه گاه آتش مجسم
یخ بسته دامنت را حس میکنم که حالا
تبعیدی ی بهارم محکوم برف پیهم
** **
نقاشی ام برایت یک طرح ناتمام است
من میکشم بهشت و تو می کشی جهنم
«»«»«»«»«»«»