یوسف کهزاد
دوزخ دنیا
ای وطن، داغترین دوزخ دنیا شده یی
بر سر ملت خود، خط چلیپا شده یی
تیغ فرزند خودت، سینهً پاک تو درید
زیر پای قدم خویش، تهً پا شده یی
هر کجا می نگری، نقش و نگار نسب است
به تماشا خودت، غرق تماشا شده یی
دامن پاک تو، آلوده به تریاک شده
همه مجنون تو گشتند که لیلا شده یی
پاره شد صفحه تاریخ تو از دست رقیب
تنی ویرانه تر از پیکر بودا شده یی
دوستان جمله ز مینای تو سیراب شدند
تو چرا تشنه تر از ساحل دنیا شده یی
دیدهً از خود و بیگانه، قد مگاه تو شد
با همه بیکسی ات، محرم دل ها شده یی
بعد از ین، طاقت فریاد ندارد دل من
با خبر باش، که بازیچهً دنیا شده یی
قصهً عشق تو گرم است بهر شهر و دیار
ای وطن، با تو چه کردند که سوا شده یی
سال ها دست نوازش، بسرت کس نکشد
چقدر پیش خودت، بیکس و تنها شده یی
تو مپندار که رفتیم و فراموش شدی
من فدای سرت ای خاک، که بی ما شده یی
«»«»«»«»«»«»