اظهر دهپور ظفری
اظهر دهپور ظفری
چشم الفت
مغزم از خود کامی یی افراد دوران خسته است
شهپر ا ندیشه ام از هر د یی وارسته است
بال پندارم هوای اوج عصیان می کند
چون کلاغ خود پسندی خیلی بالا جسته است
سرد می بینم نگا ه مهر را بی مدّ عا
د ست شوم آ زمند ی چشم ا لفت بسته ا ست
تند می با رد ا ها نت بر ا د بگا ه وقا ر
سگ به با م ما نه بوی خوا ن عزت جسته ا ست
کو مــحک سـنــجش کردا ر نیک و نا سزا
قا مت بر جستهء نخل ا د ب بشکســته ا ست
می تپد د ر مو ج ا حسا س خودی د ر یا ی د ل
کز د و یی بنیا د آ شو ب جها ن د ا نسته ا ست
د ر تجا هل رفته عقل فطرت ا یجا د گر
تخم نخوت ا ز کجا د ر مز رع ما رسته ا ست
نیست شا یا ن شها مت عر صهء پیکا ر نفس
تا ر ممکن حلقهء ا مرا ر ما پیو سته ا ست
صبح میخو ا هد فضا ی نیلگو ن خا طر م
تیره گی را شا م یغما ی شرر شا یسته ا ست
شا د میگردد نها د مغزم ا ز تر کیب خو یش
عنصر ما را مدا ر معنو یت هسته ا ست
کس نه بردا رد نقا ب حر ف مرمو ز مرا
نغمهء آ هنگ بی سا ما ن د ل آ هسته ا ست
بسکه لرزا ن ا ست بی فرما ن خو د پا ی قلم
حرف رنگین مرا با را ن حسر ت شسته ا ست
( ا ظهر) ا ز طبع تو چشم بد سگا لا ن د و ر با د
شا د زی ، دا یم د ها ن شا د کا ما ن پسته ا ست
ا سد 1367 اشکاشم
کانون یگانهء مهر
صفحهء ا حسا سم ا ز سر مشق ا لفت ها پر ا ست
زند گی چو ن هرزه سنگی کا ند را ن ا لفت د ر ا ست
رشتهء پیو ند ا بنا ی بشر زآ ن ا ستــو ا ر
غیر آ ن کا نو ن هستی نیست لختی پا ید ا ر
طفل نو آ موز مغزم را نه شد تمرین ها ن !
کز محیط خا نه آ مو زد کلا م ا ین و آ ن
ا ین و آ ن و ما و من با گــفــتهء مو لا ی بلخ
چو ن سرشتم را د ر آ میزد بگرد د کا م تلخ
هر کجا د ید م ، نه د ید م آ د می کمبو د بیش
هر چه کم د ید م بو د د ر ا صل خو د ا ز بیش پــیـش
مهر و رزید م سر ا نجا مش به مطلب ها کشید
چشم بی لیلا ی من ، مجنو ن نه شد، صحرا ند ید
ژر ف پند ا رم چو بر عمق تمنا ها رسید
الفت بی مدّ عا تنها د ل ما د ر گــز ید
اشکاشم، نهم حو ت 1369
«»«»«»«»«»«»