عبدالاحد سعادت پنجشيری
عبدالاحد سعادت پنجشيری
تعلق
صد جهان آزاده گی،
در بال پرواز مرده است
هر زمانيکه تعلق کرده تسخير نگاه.
13 جون 2006 تورنتو
مايه ها
رنگ های ذوق برانگيز،
مايه ی تبعيض ِ ديد،
گرنه « حق بينی» ست مايه،
ترک ديد ِ رنگ کن.
18 جون 2006 تورنتو
مپنداری
درين بوستانسرا که رنگ و بوی گل، ترا هر دم فرا خواند
مپنداری که پيش از تو، نه بوئيده کسی آنرا
بکارت ِ شگفتنها، ز فطرت دستخوش آرمان گرديده ست
ورنگ و بوی گل در پس دميی اتش بوينده ی مشتاق،
اصالت کرده گم، از خود
مپنداری که گلها را، نه بوئيده کسی اينجا
که داغ برگ دارد، شهادت ميکند امضا
29 اگست 2006 تورنتو
گوهر توفيق
ايکه در کارت، خدا ناخوانده ای
گوهر توفيق، ز راهت رانده ای
تا که داری متکايی غير ِ حق
با تمام هستيت، درمانده ای
30 جولای 2006 تورنتو
طلوع جانها
هنگام غروب، طلوع جانهاست، بسی
اين راز نيابد، دل هر بوالهوسی
يک نور ببندد ره و، چند نور ديگر
بگشوده به تنوير دلت، همنفسی!
29 جولای 2006 تورنتو
تاج و نگين
در يک غروب آتشين، گرديد افق، زرين نگين
افتاده تاريک و سياه، يک خرگه ی روی زمين
بالا شعاع، پائين سياه، آمد جهان در يک نگاه
مانند يک تاج نگين، بر فرق ِ سلطان زمين
قنديل ماه در آسمان، با نور خورشيد شد عيان
آمد بگردش در جهان، روشن نمود روح زمان
سقف زمين شد روشنان، از پلکک ِ ستاره گان
بشکسته کابوس فلک، پرتو دميد عشق نهان
غروب 13 اگست 2006 تورنتو کانادا
قطعه
مکن تکيه
گر ميروی بالا، تو بر آن ساق درختی
دانم که بلند رفتن آن است، چه سختی
هوشدار، مکن تکيه بر آن شاخه ی نازک
کان تاب نيآورده، بشدت تو بيافتی
مشتاق جاه
سرهای خوردی، مشتاق جاه اند
اختر نه گشته، در فکر ماه اند
خواهند بزرگی، با طرفی خوردی
در ملک اوهام، گويا که شاه اند
رباعی
روح غزل
بر سبزه مشين، که سبزه روح غزليست
در پيچ و خم قامتش، تاب کمريست
اين سبزه که در پای تو قد میشکند
از خون دل لاله رخ ِ قد شکنيست
4 می 2006 تورنتو
زار و زبون
ای سبزه چرا زار و زبون همچو منی ؟
در خاک سيه، رسته و يا در چمنی؟
من خاک سيه زاده نيم از چمنم
روئيه بدور بيد مجنون و دنی
4 می 2006 تورنتو
اميد سحر
هر شب که دلم به سينه دلتنگ شود
آرامش من، اسير اين جنگ شود
گر ره نبرم به شب، به اميد سحر
هر لحظه ی آن پبای جان سنگ شود
6 سپتمبر 2006
بستر شب
در بستر شب، خسته و زار آمده ای
بس زرد و ضعيف و بيقرار آمده ای
در جلگه ی سبز ذکر و آرامش دل
کم مايه تر، از هر گل و خار آمده ای
جولای 2006
خندهء افق
روزيکه افق، بر رخ من خنده کند
زنجير غم، از پای دلم، کنده کند
بخشش ندهد، جز لب پرخنده، وليک
صد باغ اميد، در دلم زنده کند
در صبح آفتابی 28 جون 2006