ظاهر ظفری
ظاهر ظفری
سفیر
سحرگاهی به منزل نارسید ه
شبم آخر شد و او را نه دید ه
روان در فیض دیدارش، بجستم
پریشان حال و مدهوش و رمیده
گهی بر خود تپیدم گه بر افلاک
که زآنجا حرمت بختم رسیده
زمی حاجت بجستم بار دیگر
که در نوشش هزاران قد خمیده
شبی نه بلکه شبهایی عبث رفت
نحیف و لاغر و در خود خزید ه
قلندر وار در چهل خا نه سودم
علیلی گوشهء خلوت گزیده
نه شد حاصل به عقدی عقده ها سر
مبادا! دیده بندم نابدیده
سفیری در سر آهنگ سفر کرد
بخواب ای عاشق زار حمید ه !!!
چو تو عزلت نشینان بی شمار است
مگر سودی ز سودایش نه چید ه
برفتند و رویم و خواهی در رفت
به امیدی پر از یأس عدیده
جهان را وصل از فصلی قراراست
ز پیدایش چنین خط آفرید ه
اسلام آباد
جلاد
ایا جلاد گمراه نگون بخت
تو خرسندی و یغمایت زکین است
زدودی معنی سرشار ملت
پیامت نونهالان را عجین است
تو امروزی سر افراز دو روزه
هر آنکو سرکشد سر بر زمین است
تجاوز در حق هم خانه کردی
هلاکت بعد قدرت بس وزین است
به دست آویز قرآن دشنه بستی
فرو شو! هیکل از ما روح زدین است
خدایم خلقت اضداد دارد
ندانی مار تو در آستین است
نبرد ما نبرد آخرین است
ستوه دیو و دد را واپسین است
نهم حو ت 1378
عار
به گیتی کتله ای ا ز عا ر و ننگم
ز سمع ا فک با هر کس به جنگم
ز بیگا نه ند ا ر م حر ف آ زا ر
خودی هر جا ز ند محکم به سنگم
سز ا ی نییت پا کم چنین ا ست
بو د خا ری ز ند د ر پا ی لنگم
محبت با حیا ا ند و ختم زا نک
خم ا بر و پر ا ند نیم ر نگم
د ر ین عصرتوحش نا له بسیا ر
به طفره رفتن ا ز مجلس ملنگم
شما ر م هر قد م را با تسلسل
بر ی ا ز شر د ونا ن بی د رنگم
اشکاشم
20حمل 1379