نورالحق صبا
نورالحق صبا
عاشقانه
تو چه گرمى
شايد
خبر آمدن خورشيدى !
روح باغى
يزك قافلهء فروردين
نفست بوى بهاران دارد.
در رگ آبيى دستان تو مى بينم
بركت جاريى جوى دل اين مزرعه را
برگها نام ترا ميخوانند
عشقه ها دست به دامان تو مى آويزند
لب پلوان ترك خورده كف پاى ترا مى بوسد.
من چه مى دانم ، شايد
مژدهء آمدن بارانى !
اى سفر كرده وبرگشته بسى دير
با صداى كه پس پنجره
از بانگ قدمهاى توروييد
باطلوع گل ليخند تو در آيينهء كوچك غمگين
گل تنهايى من بود كه پرپر شد