داوود درياباری
داوود درياباری
بانو
دوست داشتم
گلی سرخ باشم
برسینه ای تو
اما؛
سرنوشت
برنگ دیگرم- زاد
دوست داشتم
سنگ باشم -
آرمیده وخاموش -
- خورشید -
درمن شعله ء نهاد ....
- پنداری
شگفتنم ازباران است و
شوریدنم ازباد ؟ -
ای همزاد!
درهمین بامداد
شگوفه ها
بخاک افتادند؛
درکابل٬
غزه و
بغداد !
هدیه ام
- برای تو
ای زیبا ترین ویرانهء جهان !-
دلی سرخ بود
که درفصل پنجم
بر بلندای نیزه شکوفید
اینک ؛
- درین داربست
بادازان دوردست
عطرلاژورد بدخشانم
آورده است -
- امشب
پرندهء باران
درقفس این ابر
غمگین است ! -
«»«»«»«»«»«»«»«»