محمد زرگرپور
محمد زرگرپور
آلمان
گيسو سياه
گيسو سياه من
وقتی نشان عشق بنام تو جان گرفت
دنيا به درد و ضجّه برون ريخت
تاوان غفلتش را
سنگين
با حسرتی که سوزش ديگر داشت
اين غم گرفته، عاشق عاصی
با آستين سبز تفاهم
می رُفت گرد ياس و پريشانی
خورشيد با طراوت فروردين
از سقف آسمان صداقت
آويزه شده نشانهء عشقی را
گيسو سياه من!
«»«»«»«»«»«»
شرط
اميد ها اگر که نرويند
سبزينه ها ی حکمت و اشراق ،
در برج شهر اگر که نپيچد
فرياد دل نوازی باران
غدّاره بند ها بسرايند :
منظومه ء بلند تعصب را !
نه ، آن چنان مباد .
«»«»«»«»«»«»
عادت
و کسی ،
قصه ای تلخ تر از ياس مرا خواند به درد :
خون به دل نيست
هوا و هوسی می بالد !
روز گار يست غريب
تخم نا کشته ،
گلاب از دل گل می خواهند .
«»«»«»«»«»«»