اظهر دهبپور (ظفری)
اظهر دهپور ( ظفری )
گفتگو با شب تفکر
ا ی شب ز چه تیره می نما یی
تو خـیـره ز دا غ قلب ما یی
دا غ د ل ما که لخت خون ا ست
ا ز تیره گی یی غم جنو ن ا ست
سیما ی تو فطرت ا ین گز ید ه
خو شبختی و کـلـــفــتی ند ید ه
ما ئیم غم آ زمو نه ســـنـــگـــی
ا ز تیر ه د لی و سر گر نگــــی
د ر پیکر و لــفــــظ آ د میـــنــیم
خو بی همه بهر خو د گز یــنیــم
کر د ا ر مغا یر سر شــتـــیــم
یکد ا نه به خیر خود نه کشتیم
یک حر ف به خیرکس نه گو ئیم
گرمی به خو دهمچوخس بجو ئیم
د ر کو ره ء دا غ آ فریــنـــش
پو لا د تـنــیـم نه بر گــز یــنــش
شکـل ســـیه ء بشر گر فــتــیم
از صیقــل معنی یی نه سُــفــتـیم
ما ئیــم د د ا ن بس ز ر نــــگی
خا مو ش کمــیـنی : چو ن پلـنگی
حمل 1364 ا شکاشم
حج اکـبـر
جهل را بنیا د کند ن حج ا کبر میشود
هر که با شب ها ستیزد نیک ا ختر میشود
مرد عا قل را نبا شد کلفت تعبیرخوا ب
نفس صاحبد ل جها ن را خود پیامبرمیشود
اوج قدرت سالکانراکثرت شخصیت است
کیسه ء زر هر چه با لا شد سبــکتر میشود
خا کساری نرد با ن استوا ررفعت است
سرنهد برپای خا ک ا زغنچه عرعرمیشود
کینه را سا مان تهد یدارتکاب خیرنیست
شد ت با د عا قبت آ تش فزون تر میشود
ا ز تپش برمی جهد مرغ سبکسیر هوا
د ست پرکارت مها رت یا فت شهپرمیشود
سا ئلان رادیرنبود دست بیرون زآستین
خا ک پا ی ا فتا ده حتما ً پوشش سرمیشود
منت و پند کنا یی جوهرین تیغ قفا ست
جرح تیغ ارکج خورد چند ین برابر میشود
خوش زبانی شیوه قتل رقیب زیرک است
د شنه چون ا زپنبه بستر یا فت نشترمیشود
آ تشین خویی مزا ج مرد م حقبـیــن بو د
قوغ را آ بی رسد رنگش مکـدّ ر میشود
تا نعیم ا زبا ررنج ا ین جها ن بردا شتن
علم، تد بیر ت نه سنجد آ د می خر میشود
آ بروی مرد نبود حا صل نیرو ی غیر
جا ی همت سُفـلگی ا و را مقرر میشود
هرکه راخیرکمالش راه نفع خویش جُست
گل بدست طفلکا ن ا فتا د پر پر میشود
عا قبت هر تیرگی را رو شنا یی د رپی ا ست
آ فتا ب ا ز ا بر گریا ن جست (اظهر) میشود
کابل سنبله 1364
بحث فلسفی
پیا م شعرما د ر کا م حسرت سخت د لگیراست
نوا ی مرغ ا حسا س مرا فریا د شبگیراست
چو د ست فکرتم برا وج معنی قد نه ا فرا زد
زجهل آ با د ا وها مم تمنا ها ی ا کسیرا ست
گل ا مید را د ر پهن د شت آ رزو جستم
چو د ستم خا طر بو سید نش بگرفت تصویراست
به خوا ب بیخود ی هرد م جما ل یا ر می بینم
هوس را در تمنا ی ا مل کی تا ب تسخیر ا ست
که دا ند رمز پنها ن نها د خلقت ما را
ببین بر لام و میم بی علم ، ا لف خوا ها ن تفسیر است
ا گر عقلم ز د ا نش رفعت ا ند یشه پیما ید
به تأ و یل کلا م حق مرا کی حا جت پیر است
ا گر دا نش ز د ست تجربت فهم تو نگمارد
حصول روغن و ترشی چه د ا نستی که از شیر است
شعو رت میزبا ن نفس و تن با شد تأ مل کن
به مهرا بیکه سگ خوا بد، کجا شا یا ن تکبیر است
قما ش آ د می د ر چهرهء آ د م نما گم شد
لبا س و حرف ما تمثیل صد نیرنگ و تزو یر است
مرید کا ر خو د گشتم پس ا ز تفهیم نیک و بد
به زعم جا هلا ن هر زشت ما را حکم تقد یر است
به آ ثا ر قد م د ید م تو ا فق چیست تد بیر ش
نه بینی تا میا ن گفته و کرد ا ر تغیر است
گشود م بر گ تا ریخ نیا کا ن ، ا صلی را د ید م
جها ن با ا هل د ا نش د شمنی د ا رد چه تأ ثیر است
تملق ، جهل و نما می کند د ا یم حکمرانی
مرا بعد ا ز تما شا ی جها ن ا ین حُـسن تعبیر است
د ما غ ( اظهر) آ خر ا ز تجــســس ها فرو پاشد
بشررا ا ین چه نا مأ نوس ا فکاریکه درگیر است
هفتم سنبله 1367 اشکاشم