© Farda فـــــردا

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

لینا روزبه حیدری

ايالات متحده امريکا

 

 

 

 

جهاد مقدس طالبان!

 

 

 

عکس های خانواده، به خصوص کودکان انجنیر هندی، در صفحه انترنتی بی بی سی  که با چشمانی اشکبار جسد پدرشان را بدرقه می کردند صحنه ای دلخراش و غمگینی را به تصویر کشیده بود.

 

طالبان علت کشتن این انجنیر را عدم جوابگویی دولت هند به درخواست خود که خواهان خروج کارگران هندی از افغانستان بود خواندند.

 

این دومین انجنیر هندیست که در ظرف چند ماه گذشته در افغانستان سر بریده می شود.  درطول سال گذشته اختطاف امدادکاران و کارکنان موسسات مختلف خارجی مثل خانم کانتونینا از ایتالیا و چند انجنیر دیگر چینای توسط  گروه های متعدد که بلاشک به شکلی با طالبان مرتبط هستند رایج شده است.

 

هدف از این اختطاف ها اوردن فشار بر حکومات برای مسدود نمودن موسسات امدادی در افغانستان است که جهت بازسازی این کشور با پول اعانه شده توسط این ممالک فعالیت می کند.

 

از طرف دیگر سوزاندن مکاتب و کشتن معلمین و متعلمین در افغانستان راه دیگری برای ابراز عقاید و خواهشات گروه دهشت افگن طالبان شده است. چند هفته قبل، شلیک یک راکت بر یک مکتب باعث کشته شدن چند شاگرد و زخمی شدن تعداد کثیری از انان که متعلمین صنوف اول تا پنج بودند گردید. این گروه در راه تشویق بیسوادی یک قدم جلو رفته وهفته گذشته با پخش شبنامه در ولایت کنر به کسانی که یک معلم را بکشند جایزه هم تعین نموده اند!

 

بر همه اشکار است که این اعمال، کار کشور پاکستان و حامیان ان در خاک افغانستان است. پاکستان به دلیل موقعیت جغرافیایی و مسایل سیاسی هرگز داشتن یک همسایه موفق را به نفع خود نمی داند. در جلسه ای که در شهر واشنگتن دی سی دایر شده بود، یک افسر ای اس ای پاکستان طی سخنرانی اش به صراحت گفت که داشتن یک افغانستان امن و ارام هرگز به نفع پاکستان نخواهد بود.

 

 

 اما خوشبختانه تصمیم مردم افغانستان برای بهبود اوضاع کشورشان مصمم و استوار است وطالبان و یا بهتر بگویم عرب ها و پاکستانی ها و همراهان اندک افغانشان (که متاسفانه به دلیل بی سوادی و معلومات سطحی از اسلام به همکاری با این گروه روی اورده اند) موفق نخواهند شد.

 

 

در عین زمان از پاکستانی و یا عربی که در یک کشور بیگانه جهت کسب اهداف خود به کشت و کشتار مردم ان و برهم زدن اوضاع ان کشور روی می اورد نمی توان شکایت کرد. شکایت از ان رجال سیاسی ، ملا ها و علمای مذهبی افغان باید کرد که هنوز هم از گذشته درس نگرفته و به این گروه ملعق شده و قوم پشتوزبان مقیم پاکستان را برادر خوانده و انان را افغان می پندارند! اما باید به این گروه هشدار داد که گرچه زمانی پشاور بخشی از افغانستان محسوب می شد و گرچه لسان مشترک پشتو در افغانستان و پاکستان باعث نزدیکی پاکستانی ها به افغان ها شده است (به اندازه ای که تعداد زیادی از قوم پتان درپاکستان خود را افغان می پندارند!) ، اما  انان به هیچ وجه افغان نبوده و همواره برای کشور خود پاکستان را بر افغانستان ارجعیت خواهند داد.

 

 

 بنا به علمای دینی افغانی که هنوز این گروه را در اطراف افغانستان با سخنان خود مقدس جلوه داده و حمایت می کنند و سیاستمدارانی که هنوز هم در استفاده از تشدد بر علیه پاکستان تردید دارند، باید دوباره از سالیان 1996 تا سال 2001 که کنترول کشور افغانستان در دست طالبان بود یاد اوری کرد.  ایا این طالبان که خود را مسلمان هم می خوانند به جز دهشت، کشت و کشتار، جنون و دیوانگی، تخریب چیز دیگری برای افغان و افغانستان به همراه داشتند؟  ایا همین طالبان نبودند که به تخریب این کشور و کرایه دادن ان به دهشت افگنان و تروریست ها عرب پرداختند. اگر این پاکستانی های طالب پیشه به گفته خودشان " خواهان اوردن اسلام و زدودن کفر" از کشور افغانستان هستند باید به انان یاد اور شد که ابتدا باید به خود بپردازند. فساد اخلاقی و بازار های بد نام و رقاص خانه های لاهور،کراچی و پشاور ، فروش ازاد مشروبات الکلی و مواد مخدر،  فروش اطفال و اعزای بدن شان ، امدن شیخ های شرق میانه برای خوش گذرانی در این کشور و صد البته کمک های فراوان ممالک غربی به پاکستان جهت فرمانبرداری که به گفته این گروه "حرام " است ، جزو اعمالیست که تقریبا از تاریخ ایجاد کشور پاکستان و جدایی ان از هند در ان موجود بوده و در نزد باشندگان ان اعمال طبیعی و عادی تلقی می شود. بنا باید به این گروه گفت که شما ابتدا به پاک نمودن کشور خود و اشاعه دین اسلام در پاکستان بپردازید که جهاد در خانه فرض تر از منزل همسایه است و شمعی که در خانه رواست در مسجد حرام است!

 

 این مسلمان نما های قرن سنگ، که نام دین اسلام را در دنیا همراه با همراهان عرب وهابی خود بدنام کرده اند، ابتدا باید خود به مطالعه دین اسلام بپردازند که در ان کشتن بی گناهان، اتش زدن کتاب و کتابخانه و اشاعه جهل و ممنوعیت علم از گناهان کبیره محسوب می شود. جالب اینجاست که این گروه به اعمال وحشی گرایی خود نام "جهاد" را می دهند حال انکه در دین مبین اسلام " جهاد" به معنی جنگ و رویایی مستقیم با دشمن است نه در دامنه کوه ها بزدلانه پنهان شدن و راکت بر منازل و مکاتب اطفال فیر نمودن و بی گناهان غیر مسلح را که جهت ساختن مکتب، سرک و حفر چاه یا ساختن فابریکه امده اند، از سرک ها ربودن و سر بریدن و یا به خود بم بستن و در امکان عمومی که زنان واطفال و مردم بیگناه در ان حضور دارند خود را منفجر ساختن و نام "جهاد" را بر این اعمال نامردانه خود نهادند.

 

مرد میدان باش و رو در رو ستیز    نی چو موش اندر سوراخ خود گریز

 

ممالک همسایه افغانستان، چه پاکستان چه ایران چه ممالک عربی و چه ممالک اسیا مرکزی، هر یک برای بهبود و کسب اهداف ممالک خود پلان می ریزند و در صحنه بین الملل عمل می کنند. دنیای امروز پیرو عقیده ریالزم مکتب سیاست است که می گوید هر کشوری در سطح بین المللی برای منفعت خود پلان می ریزد و عمل می کند.

 

پس ما نباید از هیچ کدام این ممالک انتظار تصامیمی را به نفع افغانستان داشته باشیم. سالیان متمادی جنگ و کوشش این ممالک در استفاده از اوضاع اشفته این کشور برای کسب مقاصد خود باید چهره اصلی این ممالک و اهدافشان را برای افغانستان روشن کرده باشد. ایران بود و هست که جنگ سالاران چون گلبدین را در خود جای داده و به او اجازه عملیات را می داد. پاکستان بود که چندین جنگ سالار و قشون طالب را در خود تربیه کرد و بعد انان راا به امید خام "تسلط بر اوضاع افغانستان" به این کشور اعزام داشت. عربستان سعودی بود که جوخه های القاعده را برای تمرینات نظامی به میدان نظامی مفت خود در افغانستان اعزام می کرد. و بالاخره جامعه بین المللی  و اعضای ملل متحد بودند که تصمیم به رسیمیت شناختن حکومت طالبان و اهدا کرسی در ملل متحد به ایشان داشتند، که ان هم به تشویق اعضای دایمی شورای امنیت ملل متحد به امید اوردن پایپ لاین گاز از اسیای مرکزی به افغانستان انجام شده بود که خود محتاج بحث دیگریست.

 

بهر حال به گفته مشهور "کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من" کشور و یا مملکتی در دنیا قابلیت درمان درد های بی درمان افغانستان را ندارد تا خود مردم این کشور متحد شده و به فکر بهبود اوضاع کشور خود شوند و وضعیت کشور را سرو سامانی بخشند قبل از اینکه یکبار دیگر این مملکت بازیچه دست همسایگان گردد.

 

جامعه افغان باید از تمامی ممالکی که بی طرفانه با اعزام انجینیران و متخصصان خود همراه با کمک های مالی قصد بازسازی افغانستان را دارند ابراز امتنان نماید و به دشمنانی که تا به حال چهره شوم و نقشه های سیاسی انان برایمان واضح شده است اجازه ندهد تا تاریخ دو دهه گذشته دوباره تکرار شود.

 

 

 

 

 


 

اجتماعی ـ تاريخی

 

صفحهء اول