شکرالله شيون
شكرالله « شيون »
فرانسه
برای مسعود « قانع »
مسعود جان، وقتی برگشتم تنها رديف با من بود و وزن و قافيه را در خانهء تو فراموش کرده بودم.
سر سبز، گونه زرد، چه زيباستی درخت
بر ياد باغ، فصل تماشاستی درخت
تا شاخه شاخه خشک شدی از تف تموز
تا ريشه ريشه پای به درياستی درخت
بر دست، زاغ خاطره فرسای شام سرد
بر لب حديث « از پی فردا » ستی درخت
دور کمر ز پنجهء توفان شکسته است
سوی قمر به رقص کمر تاستی درخت
در کوچه باغ حادثه قامت کشيده يی
در پيشگاهء واقعه تنهاستی درخت
گاهء غريو تلخ تبر دار در چمن
بر گو چرا خموش و شكيباستی درخت
نقشت به بت سرای بهاران کشيده باد
بوداستی درخت، مسيحاستی درخت
