سيد فريدون ابراهيمی
سید فریدون ابراهیمی
قراول
کنار پرچم شهید
سرود قدیمی سربازان را
می گریست
در قاب کمرنگ پنجره
کولی منظرهء عشق غارت شده است
من یادنامهء روز های جنگ را
مرور میکنم-
به روزی می اندیشم
که سپاهیان اندیشهء تسلیم را با خویشتن به جبهه بردند
یک خوشه چراغ از لای برگها
زمین می افتد
تو به هیئت سپهبدی در آمدی
کولی
من قراول آبگینهء چشم های تو ام.
مهتاب فاصله است
آفتاب با من بیگانه است
مهتاب فاصله است
ستاره ها هویت مرا انکار میکنند
عریضهء عشق
انگشت طرد می خورد
اما جاده
سنگ
به
سنگ
صدای گام های مرا تکرار میکنند
زخم ها فقر است
مرگ تا حضیرهء باغ گسترده است
با همه رنجمایه
می خواهم
در چند بوسهء پیهم
ترا
بمیرم
25feb2006