دستگير نايل
دستگير نايل
دنمارک
شهر آرزو ها
رسیدم چون به شهر آرزوها
لب دریای سیحون، خانه کردم
دماغم، از نسیم صبحگاهی
معطر این دل دیوانه کردم
چه روح افزاست، باد سردجنگل
عجب زیباست، مرغابی دریا
مرا بر ساحل دریا رسانید
که نوروز آمد و امید فردا
پرستوهای سرگردانم، ایدوست
ازاین شاخی، به آن شاخی نشینم
بهار آمد، امید من نیامد
همان مرغم که: آزادی نبینم
مرا با کشور عشق آَشنا کن
که این دنیا به من،تنگ است امروز
پریدم، چون کبوتر های وحشی
به صحرای دلم، جنگ است امروز
قلم، تقدیر ما را چون نوشتست؟
که هرجا می روم درد است وفریاد
ازین درد و از این رنج زمانه
خدا جان! ملک ما، کی گردد آزاد؟
( 20 مارچ 1997 )