صالحه رشيدی
صالحه رشيدی
از کابل
امسال
در یک روز بهار
شقایق تازه دمیده و رنگ به
خون داده و نیرو به عشق
به بوی عطر دلاویزگلها
بی خود و مست فرو رفته بودم
در زوایای تصورم
غرق در تفکر بودم
به عمری که هدر رفت و عزیزان از دیار
و روزهای پی هم می گذرد بی مفهوم
که نتوان از آن لذت برد و بهره گرفت
با اشک خامه
از طروات گلهای نوروزی
شادابی بهار را بهانه گرفتم و
خواستم
بهار جوان رابه تو مانند کنم
بهار که تازه آمد
و بهار امید باز رسیده
چه بهار زیبایی
وچه بهانه خوبی
برای یادی از تو
که همیش باشی یار و مونسم
تازه گی آن را می خواهم
درنفس های تو
بهار را دوست دارم به یاد تو
و عشق را می پرستم
که بهاران عشق پرست اند
و بهانه گیر
بهانه یک شاخه گل سرخ عشق
و بهانه گل زرد جدایی
و شاخه خشکیده عمر
بهار باز سر سیده
و ناتمام
16/3/2006