پيغامی از شکفتن
صدای عشق درياوار جاری می شود آخر
بهار ديگری، سرشار جاری می
شود آخر
طنين مست باران از شکفتن می دهد پيغام
نسيم آرزو، انگار جاری می شود آخر
زلال نغمه ناز قناری ها، پرستو ها
به کوی و کوچه و بازار جاری می شود آخر
همان خورشيد بی حس گشته می آيد شررباران
به رگ های شب بيمار جاری می شود آخر
سرودی با غزل آجين، پر از ميلودی احساس
ز تار خسته گيتار جاری می شود آخر
تعفن ازدل مرداب ها تبخير می گردد
هياهو در تن جوبار جاری می شود آخر
درفش واژگون عشق در ميدان پيروزی
به رغم دشمن بسيارجاری می شود آخر
ماسکو.جنوری
۲۰۰۱
تنها مگو...
برشانه زخم ِخنجر بيداد با من است
در سينه شط آبی فرياد با من است
يک زمره در گلايه و يک زمره در عزا
دردی از اين جماعت ناشاد با من است
تنها مگو شکسته سپيدار باغ من
داغ هزار قامت شمشاد با من است
عادت به عشق اين- هنر ناب- کرده ام
در حجم سينه يک دل معتاد با من است
تصوير های و هوی هياهوگران شهر
از دير باز در افق ياد با من است
در بيستون ديگری اينجا ستاده ام
شيرين ترين روايت فرياد با من است
ماسکو.مارچ
۲۰۰۱
«»«»«»«»«»«»«»«»