ماريا دارو
ماريا دارو
نوروز
امروز بدفتر قلبم خاطره ها را مرور کردم
در جاده خیال با عزیزان عبور کردم
در گفت و شنود بودم با دوست عزیزم
تصویر رخش در آئينه خیال حضور کردم
بیاد آنزمان چو باران گریستم
بیاد رخ سبز بهاران گریستم
آتش در درونم چو تنور شراره کرد
در مشام عطر حضور دوستانم فواره کرد
در بام تخیل چو رسیدم با دوستان
آتش زقلب بیاد شهیدان زبانه کرد
بیاد توغ های شهیدان گریستم
از چشم چو آسمان بهاران گریستم
قامت بلند کوه بابا در خیالم شده بود حک
گشت وگذار در شهر مزارم بود محک
توغ های شهیدان وطنم در اهتزاز
صد ها هزارجوان در خاک خفته لادرک
بیاد قبر های علم دار گریستم
به مادران خسته وداغ دار گریستم
عمریست که از دامن میهن افتاده ام
چو اشک زچشمان ارجمند افتاده ام
چو بلبل آوره در هجران می نالم
چو نقطه نیرنگ در انجمن افتاده ام
بیاد اشک پاک یتیمان گریستم
بیاد خاک پاک سخی جان گریستم
نوید بهار را به فال نیک گرفتم
زیارت سخی و نذر درویش گرفتم
چو قامت توغ سخی جان شد در اهتزاز
نذر صلح وطن را زحد بیش گرفتم
بیاد زیارت شاه مردان گریستم
در چار باغ سخی چو باران گریستم
کوه سفید وسیاه بابا رادر خیال مجسم کردم
چو آهوان مست در لاله زار گذر کردم
با دوستان رسیدم تا بلخ و بدخشان
هجران زکف رهاندم و در وطنم مقر کردم
بیاد زیارت سخی جان گریستم
در میله نو روز با یاران گریستم
بیاد نوروز باستانی ، 18 مارچ 2006