|
|
خديجه عفت
«»«»«»«»«»
مزار عشق
زکجا جویم ترا؟ تا شود که زنده سازی خاطرات پار را بنیشنی بر مزارم باز جوئی آن لحظه ای دیدار را ز کجا جویم ترا؟ تا ز بر کنی ریشه های یاس را به ارمغان آری بهار بر فصل انتظار را ز کجا جویم ترا؟ تا قدم رنجه کنی بر کلبه ای احزانم بکشی بر چشمانم توتیای از شفا را ز کجا جویم ترا؟ تا شود که شمیم وصلت بیامیزد بر مشام جانم بدری این دلق پارسا را ز کجا جویم ترا؟ تا پرتوی از جمالت بزداید ز دلم این ظلمت دهشت افزا را ز کجا جویم ترا؟ تا ُمهرزنی از خموشی اینهمه شور و غوغا را دست کشی از کرم ایندلی شیدا را
20 قوس سال 1384
|