امين آريبل
امين آريبل
هالند
بهار
ای بهار باز بیا راگ بهار تو منم
ناله و ناخنک تار ستار تو منم
ریشه ی بی تنه ی باغک بیدار تن ات
چشم دریا زده ی سبز کنار تو منم
ناله ی شیفته ی شوق تبسم در گل
پهنه ی پهن حمل،چلچله زار تو منم
هفت اورنگ جنون آبی دیدار رهت
هفت سین آیینه دار، لحظه شمار تو منم
مکن از دیده دریغ دهکده ی سبز فلک
ای بهار باز بیا خویش و تبار تو منم
*********
بی بهار
بوی بهار میرسد گلشن ما و خانه کو
شیشه ی آرزو کجا،قسمت و آب ودانه کو
خون دل شفق صبا میمکد از سبکسری
مستی بزم شب کجا انجمن شبانه کو
میرسد ار بهم دودل لیک دوباره رفتنست
همت اتحاد دل در بدن زمانه کو
ماتم هجر و شام ما تجربه ی جهالتی
ورنه سوال بیجواب در وطن فغانه کو
بی برو بی بهاریم میکشدم به کنج شب
زمزمه گم نموده ام سوزش عارفانه کو
*********
رویا
دیدم سپند زلفش در خواب حلقه حلقه
از شب کشیده بر رخ مهتاب حلقه حلقه
رقص بلور مستش اندر حریر زیبا
گویی بهار سازد گرداب حلقه حلقه
بر جویبار تنها با سنگ میکشیدیم
خوش حلقه ی تمنا بر آب حلقه حلقه
رویای شب سرآمد نور سحر درآمد
آه ازجگر بر آمد بیتاب حلقه حلقه
*********
تنهایی
درآن سرود نفس ، اندرون بستر شب
زچشمهای گره خورده با ستاره ی دور
خیال و خاطره های ترا به بزم سکوت،
یکی یکی چو ستاره، شماره میکردم
خروش و رقص درختان باغرا بدوش نسیم
و بوسه های شفق را به بستر سحری
ز دیده بان پر اندوه و درد تنهایی ، نظاره میکردم
*********