سالار عزيزپور
سالار عزیزپور
قصهء تنهایی
زنی تنها
زنی خسته
نشسته بر سکوی خاطرات شهر تلخ خویش
شهر مفرغ و آهن
سکوتش بغض من بشکست
و ز اندوهء گرانش
قصه ء تنهاییم را گفت
ویاد آمد
مرا از شهر ویرانم
که آنجا
سزایی نیست مردی را
به جز مردن
و زن بودن
گناهی بدتر از مرگ است