ولی شاکر
ولی شـــاکر
بحر و موج
بيا که زمزمه ها را به ياد آب آوريم
بيا که همهمه ها را به شهر خواب آوريم
به روی ماه بی ريا زنيم بوسه بار بار
و جرعه جرعه راستی زآفتاب آوريم
بيا که مصرع نوی حضور بارگاه شعر
سرود تازه و غزل هميشه ناب آوريم
زلای واژه های او نهفته راز عشق را
برون ز پرده برکشيم و بی نقاب آوريم
ز کوره های داغ جان نسيم آروز بلند
ز باغ سوسن آتشين گل گلاب آوريم
چمن چمن، دمن دمن هوای همدلی به رقص
و شاخه پيچکی زعشق به پيچ و تاب آوريم
بيا که بحر و موج را طلاطمی دگر دهيم
و در ميان سينه ها به اظطراب آوريم
بيا که خير و شر خود به دست يار بسپريم
و دست خير پر کنيم و بی حساب آوريم
اکتوبر 2005
«»«»«»«»«»«»