عزيزالله ايما

عزيزالله ايما

سويس

تا به اردیبهشتِ جلوه^ء تو

 

 

 

مــی روی مــی رود قــــــــــرار مرا

می برد بیـــــــــخودی ســــــوار مرا

 

لحـــــظه های غــــروبِ مهرو وداع

ســـــــــایه هم می کــــشد به دار مرا

 

از دمِ نـــــاله هــــــای ژرفِ غمــــی

ســـــــــوختـــــه نای و نایــــزار مرا

 

زنده گی گر حضـــــورِ دوســـت بود

ســــــبزه ام نیــــــست جویــــبار مرا

 

آن قدر دور رفـــــته ای که نگفــــــت

کـــــــس دگرقـــــصه از بهـــــار مرا

 

بس که هرزه ست بی تو تخت و سریر

خـــــنده آیـــــد به اعـــــتــــــــبار مـــرا

 

تابه اردیبـــــهــــــــشتِ جــــــــلوه^ء تو

می کُـــــــــشد برفِ انتـــــــــظار مرا

 

 

30/10/1376

از دفترِ« چراغِ خانهء خورشید»

 

 

ادبی هنری

صفحه^ء اول