ماريا دارو
ماريا دارو
به استقبال از سروده محترمه راحله یار
کلام شعر وشاعر
کلام شعر کلام عاطفه وعشق بشر است
شعر شاعر کلام پاک چو آب کوثراست
شاعر اهینه گویائی احساسات درون
دیوان شاعر چو مکتب عرفان پرثمراست
دفتر گلشن دلهاست با واژه های مرغوب
هرسطرش اربخوانی واژه با زیر وزبر است
اگر نشاد عشق و وجد حقیقت خواهی
کتاب عشق ومحبت مرورش تا سحر است
گاه زفروغ عشق سخن گوید و گه زهجران
واژه عشق در کلام شاعر چون اخگر است
شاعر همیش سخن از عشق مهوشان گوید
مژده وصل ودرد هجردرشعرشیروشکر است
شاعران شیرین سخن زمبدا تا انتحا
در ترازوء قضاوت بوزن سیم وزر است
زبان شعر دایم بادرد ومحبت همراست
بسان عروس خورشید درجهان مستقر است
افتخارم به شاعران سخن پرداز هزار
گر(دارو) را سر سوزن بهرهء میسر است
«»«»«»«»«»«»«»
هویدا شدنی نیست
درخلوتم آن لیلا هویدا شدنی نیست
از مردمک چشم من پناه شدنی نیست
رسیدن بدامانش ره دور ودراز است
این قافله عشق انتها شدنی نیست
سالهاست رهی منزل آن دوست میزنم
آن دوست زمن جدا شده یکجا شدنی نیست
غسلم مده در جام چشمان خویش هرشب
چشمت اهینه دلهاست وازما شدنی نیست
یوسف رهی عدن گیر مارا زسرخبر نیست
معشوقه هزار باشد زیلخا شدنی نیست
غزال وحشی ام چه خرامید بگلشن
دل پیرشد درهجرش برنا شدنی نیست
از قید قیس چه پرسید ذولانه به پا دارد
زلف لیلی زنجیراست ز پا رها شدنی نیست
ما را بدار بزن که سر افگنده ایم در عشق
(دارو) مزن در چشم که بینا شدنی نیست
15 جنوری 2006