گل احمد حکيمی
گل احمد حکيمی
آئینه ای خدا!
خدا آئینه ای آدم
آدم تکیه گاه حوا
هردو آئینه انسان
انسان آئینه ای خدا
17 اکتوبر 2005 آمستردام
اهدا به مادرم!
آدم کی بود، وحوا کیست زن؟!
آمد به زمین هردو، شراره مزن!
آدم فرشته بود، وحوا نعمت خدا!
پدرزمین بود، ومادرهوای ما!
ترک زمین چوکرد، روح پدرما
گشتند زنان همه جمع، درمنزل ما
گریستند، و گفتند درمیان گریه ها
ای وامانده تنها، دراین وادی جفا!
رو، آدمی بیاب که خورد اوغم ترا!
وین جوجه ها را همه گیرد درپناه
کوچک بودیم وگریست زار، مادرم
گفت باهمت بلند که، اینهاست شوهرم!
17 اکتوبر 2005 آمستردام
کی ام من؟!
سرم گل
قلبم آشیانه
زبان بلبل
احمد در میانه
20 اکتوبر 2005 آمستردام
یادداشت :
من شاعر نیستم، اگر شاعران نقصی در« الهام خودم » می بینند، به بزرگواری شان ببخشند!!