داود درياباری
داود درياباری
کجایی؟...
من، خطوطٍ شکسته ی سرنوشتم را
در کف دست بلورین- شما - میخوانم : آینا.!
همه ی باریک راه های وجودم
در تو پایان می پذیرند.
همه ی ستاره هایم ریشه
درخورشید چشمان تو دارند.
ای تو تعبیر تمام خوابهایم.!
شامگاهان که -
پرستوی های باران خورده پلک ات٬
به زیرابروانت می گریزند.
- دلم را-
چادرابری سیاه وسرد می پیچد؛
کسی درناکجای رویام با گریه می گوید:
کجایی؟ نازنین .!
ای آنکه با گرمای چشمان تو معتادم.!
" گرم یاد آوری یا نه،من از یادت نمی کاهم ."
" تورا من چشم در راه هم
«»«»«»«»«»«»«»«»«»
بیا مرا که غمت آب کرده یاری کن
زنوبسازودلم چشمه چشمه جاری کن
بیا به باد بده خاک خاطرات کهن
نگاهی تازه بیفشان و آبیاری کن
کرشمه های خزانی چه سرد وبی رمق اند
بشورو زمزمه سرده مرا بهاری کن
ایا که سرزده از باغ رویا ی منی
مرابگیروسری شاخه ات قناری کن
مگوبه هچ کسی اینکه: بی تو نتوانم.!
اگرچه راست ولی اندکی ستاری کن
بیا مریم پاکیزه ؛ ای تراوت روح
نگاهی برشب عیسای بی حواری کن.!
فسانه ی ست که سیمرغ بازخواهد خاست
مرا به لحظه ی پرواز٬گل گذاری کن.!
«»«»«»«»«»«»«»«»«»