م. س. شبآهنگ
م. س. شبآهنگ
در سوگ نادیه انجمن شاعرهء جوان
برای هزارمین بار با خون نوشتی
اندوه نا تمامت را
تا ما نوحه گرا ن ِ مرثیه های تکرار
واژه گان ِ مومیایی شده را
از دخمه های تاریک
به نمایش بکشیم.
آه اگر نگاه ما چشم می داشت و چشم ما خشمی
تنها سطری از داستان ِ اسارت تو
می توانست راهی باشد به سوی آزادی!
اگر سنگ در سینه هامان نمیبود
قطره اشک تو نیز
نقطهء پایانی میگذاشت برین جنایت مکرّر.
های خواهر شهید زاده شده
شهید دختر صد نسل مادران ِ شهید
برای هزارامین بار
دهانت را بستند، اماّ، تو
سرنوشت ِ بگور گشتنت را
فریاد ِ جانگدازی کردی
زندگانی را پرواز و آوازی کردی
تا ما تماشاچیان ِ همیشه خاموش و نا بینا
پاسداران ِ تقدس ِ زنجیر
برادران ِ غیورت
در یاد بود ِ فراموش گشته یی تو سیاه سر
مردانه آهی بکشیم گاهی
و از هراس در عمق ِ این فاجعه ننگریم هیچ
که مبادا خنجر ِ خونین ِ این خشونت نیز
در آستین ِ تفکر ما نهان باشد.
دسامبر 2005 آلمان