دستگير نايل
دستگير نايل
پناهنده!
چه روز پر گناهی بود،
چه شبهای سیاهی بود
که ناگه از جنوب، دیوی کلاه دین بسر پو شید!
مسلمانی دگرگون شد،
و یک شیطان، دیگر شیطان را « بو » گفت
و مردم هم ، بسان بره های روز قربانی،
به قربانگاه، می رفتند.
هزاره بد، اگر ازبک، اگر تاجیک، ا گر پشتون
و انسان، پر گنه تر شد.
شب ما هم، سیه تر شد!
*****
چه روزان و شبانی بود!
«شبی تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل»
به من گفتند: اگر باشی پناهنده بملک غرب،
به انگلستان، به هالند یا به آلما ن، یا به امریکا!
که خضر هم گر نباشی،
«آ ب» حیوان می رسد دایم!
در آ نجا عشرت است، عشق و جوانی،
شور و مستیهاست!
در آنجا لاله هست، گل هست،
سبزه اندر سبزه هست، نور است!
خلاصه، جنت الماء واست!
سکندر وار باید رفت، سوی نور،
سوی جنت الماء وا
*****
چه خوابی و خیالی بود!
چه طرح بی سوالی بود
و، من چون آدم گمکرده سر از پا
و یا چون تشنه ای، وامانده در صحرا،
به قول ناصر خسرو که:
« جو ینده ست، یا بنده»
همه بود و نبودم را،
تمام هست و بودم را
سپاریدم به قاچاقبر!
و، هی میدان و طی میدان،
به کشتی و هواپیما و با موتر
برید م راه بحر و بر
رسیدم تا به قلب غرب، در ها لند،
با فرزند، با همسر !
*****
ا ز آن تاریخ،
گهی در گوشهء دریا و گه در دامن صحرا
بهمراه هزاران مرد و زن ،
که سومالی و کردی و عراقی اند و ایرانی
سیاهست و سفید و زرد و گندمگون ،
برای من، نه از گل بو ستانی هست
نه از سبزه، نشانی
نه رنگ جنت الماء واست
و من ، زوزه کنان در گوشهء جنگل،
نشسته کاسه ای را از گدایی می برم بالا
که خورا کی و پول جیره ای را، گیرم از آقا!
د ریغا! ما، نمی دانیم،
که هر جا یی پناهنده ست،
شر منده ست!!
*****
به شهر و ده، میان خا نم و آقا،
جوان و پیر این کشور،
خود را، آدم بیگانه میبینم
بیگانه از دنیا،
بیگانه از فرهنگ، در این خا نه می بینم!
چه دلتنگم در این جنگل،
چه نارامم در ا ین صحرا،
چه خاموشیم و بی آ وا،
چرا که مرغ طبع خود در آن ، بی لا نه می بینم!
گهی که باد صر صر می وزد از جا نب صحرا،
و برگ عمر ما را میبرد بالا
گهی که موج، طوفان میکند از پهنهء دریا،
حباب عمر خود را ا ندر آن، ا فسانه می بینم!
*****
گهی که کاجهای سبز، عریان میشوند از برگ
گهی که سرو، زیباتر ز هر فصل دگر گردد،
و برگ عمر ما هم ، زرد می گردد!
من امروز، آدم تنها ستم دور از دیار خود
جدا از مادر و فرزند، و ز خو یش و تبار خود
اگر میداشتم یک کشور آرام
ا گر میداشتم ، یک رهبر ا نسا ن!
ا گر میداشتیم تاریخ روشن، طی این دوران!
به ملک ما، خدا می بود،
مسلمان با مسلمان چون برادر، همنوا می بود
ا گر صلح و صفا می بود،
در ا ین جنگل، چه میکرد م ؟
( کمپ خلز راین ــ ها لند، دسامبر 1998 )