|
|
اعلامیه انشا
در سوگ شاعر زنی شهید
مرگ جانگداز بانوی سخن آفرین ( نادیه انجمن) با چنگال خشم وغضب همسرش، گزارش دردناک دیگری است از بیداد بی فرجام جماعتی از مردان سرزمین مان بر زنان وشیوه یی است تازه تر از خشونتی که هر روز افزون تر از دیروز با سیمای دهشت باری رخ مینماید و قربانی میطلبد. اگر دیروز رگهای تن رابعهء بلخی ـ این نخستین بانوی شهید در تاریخ ادبیات پارسی دری ـ با خنجر تیز برادری در بلخ باستان، بریده میگشت؛ امروز گلوی شاعر زن دیگری با چنگ و چنگال همسری در هرات باید فشرده گردد تا هم فرهنگ خشونت، امتداد تاریخی خویش را نگهدارد و هم خواتین خرگاه شعر، هر روز مظلومانه تر در قربانگاه ادبیات، جان و تن شان را چون هدیه ناقابلی در سلاخ خانهء مردان ستمباره پیشکش کنند.
اگر در سدهء نهم هجری همسری یارای آنرا داشت تا ( سرو سیمین تنی ) چون مهری هروی را به زندان افگند و کنده در پای ظریفش اندازد؛ امروز در اوج هیاهوی حقوق بشر و ادعای دروغین تساوی جنسی، شوهری میتواند بی هراس از قانون و بی پروا به مهر و عاطفهء انسانی، زئدگی همسرش را باز بستاند و بی آزرمانه بانگ بردارد که: آر ی اقرار میکنم که او را زیر ضرب و شتم خویش از میان برده ام. ما شاعران و قلمزنان کشور در تبعید، نفرت و نفرین خویش را از این رویداد غمناک ابراز میداریم و در سوگ (نادیه انجمن) اندوهگنانه عزا داریم.
انجمن نویسندگان و شاعران افغانستان( انشا)
|