ناتور رحمانی
افغانستان
کشور افغانستان مهد دليران ما
سر زمين باستان نيروی ايمان ما
هر جهت اش مرغزار هر طرف اش گلزار
جنت روی زمين رشک گلستان ما
جلوهء ترکيب رنگ کوه کمر خاک و سنگ
فر نگارگر بود پوست پلنگان ما
سنبل و گل ارغوان عطر اکاسی چنان
شويد رخ شهر و ده فصل بهاران ما
برف به کوهپايه ها شيشه رخ ژاله ها
قنديل رخشان شود سقف زمستان ما
کابل پُر افتخار آيينهء بالاحصار
خنده برويش زند درهء پغمان ما
آب رخ زنده گی راحت هر مانده گی
خوشهء زرين تاک تحفهء پروان ما
خُم عسل خفته است روشن ناگفته است
در دل خربوزهء کندز و بغلان ما
زينت تاريخ رزم عربدهء شوق بزم
جلوه ز رستم کشد تخت سمنگان ما
رنگ رخ لاله را جام و می و پياله را
شرم زند تا ابد لعل بدخشان ما
مهد علوم و فنون هری و غزنه کنون
طعنه به فردوس زند خاک ارُزگان ما
چهل زينهء کندهار شهره شده از انار
هلمند و بُست و فراه رشته های جان ما
عظمت بودا نهان روشنگر آن زمان
فاش کند بند امير هم بت باميان ما
نرگس شهلا نگر از مشرقی تا کنر
قد به ثريا کشد شمشاد لغمان ما
عظمت تاريخ بلخ گهی شرين گهی تلخ
فرش لاله در بهار شهر مزار جان ما
وردک وپکتی و خوست جان و جگر خون وپوست
حلقه ای توحيد نام ملت افغان ما
کشور افغانستان مهد دليران ما
سرزمين باستان نيروی ايمان ما
( دوزخ سبز 2001 )