«فـــــردا»
دريا چرا ز گريه ی ما دم نمی زند؟
دفتر تازهء شعر های راحله يار
«دريا چرا ز گريه ی ما دم نمی زند؟» نام مجموعهء تازهء از شعر های همکار هميشگی فـــردا بانو راحله يار است که اخيراً بدست ما رسيده است.
اين اثر نفيس در قطع و صحافت بسيار زيبا، در 171 صفحه، از سوی انتشارات شروع در ايران به نشر رسيده که شامل غزل ها، مثنوی ها، مسمط ها، رباعی ها، چهارپاره ها و دو بيتی های اين شاعر زن معاصر افغان می باشد.
در بارهء اين شاعر شرين کلام در پشتی اين کتاب چنين می خوانيم:
" راحله يار از زنان شاعر معاصر افغانستان است. او که متولد 1961 کابل و تحصيل کرده ی رشته ادبيات فارسی است، بيش از ده سال است که در پی مهاجرت اجباری به همسر و چهار فرزند دخترش در آلمان سکونت دارد.
شعر های راحله يار که در اغلب قالب های کلاسيک صاحب تجربه است، آميزه ای است از عشق به انسان و وطن، دفاع از موجوديت زن افغان، قصه ی پر غصه ی هجران و شکوه از سکونت در ديار غريب.
زبان شعر راحله يار در عين دوری چند ساله از سرزمين مادری و سرچشمه های امروز شعر فارسی، زبانی سالم و استوار و حاوی مضامين اصيل و جذاب است. از اين شاعر پيش از اين مجموعه شعری به نام «جوانه های سرود» در کابل به چاپ رسيده است.
همچنين برخی از سروده های او دستمايه ی آواز برخی خوانندگان معروف افغان واقع شده است."
فـــردا از صميم قلب نشر اين مجموعه زيبای شعری را به همقلم ديرينه، خانم راحله يار، تبريک میگويد و مطالعه و تهيهء «دريا چرا ز گريه ی ما دم نمی زند؟» را به دوستداران شعر و ادب توصيه می کند.
و اين هم قطعه شعری از اين مجموعهء نفيس
ناله های من و تو هيچ به گوشی نرسد
اين چه روزيست که شام و سحرش همرنگ است
شهر غمخانه و ويران و فضا دلتنگ است
ناله های من و تو هيچ به گوشی نرسد
جای دل در قفس سينه دريغا سنگ است
آنکه بايد بدهد دست و به دست من و تو
همه با يکدگر افتاده هوای جنگ است
هر ورق باز کنی رسم سخن دشنام است
هر کجا پای نهی جای محبت رنگ است
عشق را ريشه بريدند و به پا تيشه زدند
هرکه را زخم زبان با دگری آهنگ است
چه قيامت شده برپا که جفا کرده علم
ديده ی دوست پی زخم دل و نيرنگ است
آی ای بی خبر از حال دل سوختگان
زندگانی به ديار دگران بی رنگ است
عمر من سر شد و هم عمر عزيز تو گذشت
کاروان می گذرد خواب گرانت ننگ است
پا شو ای دوست پی شکوه ی بيهوده مپيچ
سرنوشت من و تو چون سرِمو در چنگ است
*****