داکتر اکرم عثمان
داکتر اکرم عثمان
به مناسبت بزرگداشت از شخصيت علمی و ادبی
شادروان اکاديميسين دکـــتور جـــــاويد
برای نسل جوانتر که خاطرات اندکی از استاد عبدالاحمد جاويد دارند او فقط يک نام بزرگ بود که در بيشتر مجالس فرهنگی حضور می يافت، برگ های تاريخ و روزگاران رفته را آرام آرام ورق می زد و به شنونده هايش گوشزد می کرد که به تيره و تبار با فرهنگی تعلق دارند.
رفته رفته شنونده هايش دريافتند که استاد هدف بزرگی را مراد کرده است و آن اينکه اصل همه چيز، فرهنگ است و بدون فرهنگ اجرای يک مرام، در نيمه راه از نفس می افتد و سرش به سنگ می خورد و از کجا که علت العلل ناکامی های مسوولان امور ما در صد سال اخير همين فقدان خميرمايهء فرهنگ در سوخت و ساخت کار های ما نبوده باشد.
اما نسل چند صباح پيش که مستقيم و غيرمستقيم از شاگردان استاد به شمار ميرفتند ميدانند که جاودانه مرد تاريخ فرهنگ ما احمد جاويد تنها ناشر و پاسدار مواريث ادبی، اخلاقی و انسانی ما نبود بلکه شخصيتی متواضع، خوش ارواح، خنده رو و خيرخواه همگان بود. او مؤلف ده ها کتاب و مقالت علمی و ادبی بود، در دانشگاه های آسيای ميانه و پوهنتون کابل به تدريس ادبيات فارسی اشتغال داشت. در نشست های متعدد ادبی و علمی به نيکويی از فرهنگ ديروز و امروز ما نمايندگی کرد و برای وطنش افتخار کمايی کرد. آخرين کتاب ارزشمندش چند سال پيش در استکهلم به نشر رسيد و به استقبال فراوان مقابل شد.
استاد جاويد به سال 1925 در «کوچهء بارانه» کابل به دنيا آمده و به قوم ريکای کابل تعلق دارد که محل بود و باش شان «ريکاخانهء کابل» بود.
او از فارغان ليسه حبيبيه بود و در سال 1944 راهيی تهران شد و از محضر استادان بزرگی چون علی اصغر حکمت، استاد فروزانفر، سعيد نفيسی، ذبيح الله صفا، داکتر محمد معين، جلال همايی و ديگران بهره ها برد.
او شاگرد ممتاز دانشکده های حقوق و ادبيات دانشگاه تهران بود و پايان نامهء دکتورايش را در رشتهء زبان و ادبيات فارسی نوشته است.
سه سال پيش در لندن ديده از جهان فروبست و قرار وصيتش جنازه اش را به کابل زادگاهش انتقال دادند و در دامان وطن به خاک سپردند.
بر لوح مزارش چنين آمده است:
هوالله
ای دوست به عمر رفته مانی
ترســـم که نبينمت دگــر بــار
استاد ممتاز و رئيس بلندآوازهء دانشگاه کابل، وارسته مردی از تبار آزادگان و دلسوختگان، نويسنده ای بی بديل و پژوهشگر کم نظير، مؤلف آثار ماندگار در زمينه های فرهنگ و تاريخ و هنر کشور ما، بنيادگذار چندين کانون ادبی و عرفانی، آموزگار روشندل و روشن دماغ صدها محقق برجسته در دانشگاه کابل و اکادمی علوم افغانستان، مشعلدار هزار ها پويندهء راه در ظلمانی ترين شبهای تاريخ وطن ما، نيکمردی مناجاتی و خراباتی، مشوق هنرمندان و مناجاتيان خانقاه های کابل، انسانی وسيع المشرب بی تعصب و بلندنظر، اکاديميسين داکتر عبدالاحمد جاويد در اين جا آرميده است.
خداوند مزار اين استاد ِ استادان زمانه را جاودانه نورانی بدارد و بهشت برين نصيبش گرداند.
ســـــعديا مرد نکو نام نميرد هرگــــز
مرده آنست که نامش به نکويی نبرند
صفحهء قبل