غربت
شاخ بشکسته زتوفان زمان آمده ایم
زخطا های کسان سوخته جان آمده ایم
زوطن دور درین بیشه جدا قافله ها
غرق در آیت غربت به جهان آمده ایم
با رخ زرد سر افگنده به دنیا نگریم
تا به فرزندیی این دوزخیان آمده ایم
آن گهر ها
که زچشم و دل ما ریخته اند
باز اندر دل ویرانه چسان آمده ایم
خاک غم بر سر همبستگی ویکدلی شد
بدر آویخته ایمان و گمان آمده ایم
همدلی نیست که از دل بدر آریم غمی
ای خدا سینه تهی کن که به جان آمده ایم
اعتیاد
نگاه عاشق تو دل بکار عشق کشید
سر فلک زده ی را بدار عشق کشید
نگو ز مصلحت عاشقان که دور خراب
روا به نیش سخن این شکار عشق کشید
اگر چه خوب و بد روزگار در گذر است
بدور خوب و بدم روزگار عشق کشید
بیا و دست بگیرم که بال پروازی
به سیر سوختنم در مدار عشق کشید
خمار بوسه ی شیرین و اضطراب کشت
به اعتیاد چرا بیقرار عشق کشید