برای آخرين
رنج
ما نقــــش نهانيم که تصــــوير نداريم
يا خواب گرانيم که تـــــعبـــير نداريم
ما بخت سيه ايم در اين شهر قناعــت
مسموم ز عشقيم که تذوير نداريـــــم
تقدير بدل ده : از حق چو خواســـتيم
آواز شنــــــيديم که تغـــــــير نداريـم!
گم کرده ی راهيم در اين شام سيه ما
يا بانگ جرس نيست که تاُثير نداريم
ما نقــــش نهانيم که تصــــوير نداريم
يا خواب گرانيم که تـــــعبـــير نداريم
[][][][][][][]
كاش
کاش فضای کلبه ام همرنگ آسمان ديار تو بود
و من ...
گل شاخه ی يخ بودم در فصل آتشين تو
!!!
[][][][][][][]
نا گفته های
من
نـــا گفـتــــــه هــای مـــن داد مـی زننــد کـــه
آهـــــای !
مـــا راز مبـهميـــم مـــــا را عيــــان ســــــاز
مــا را بخـــوان بــه عطـشــزار عشــق ســرای
مـــا را مبنـــد چـــــو مـاهيــان بــه تختــــه
بنــدی دلـــت
مــــا نيـــــــــــز تـشنـــــه ايـــم
مـــــا را بـــه رود خــانــه آتــــش بـــه
شعــــله کـــش
مــــا را ز حنجـــــره ُ خستــــــــه
فـــــريــــاد کـــن
بــربکـــــش!
از گلـــوگــــاه درد -
تـــا قلعـــه هــای اوج
مـــــــا را عبـــــــور ده
آنســوی ديـــــــوار
شــــايـــد چـــــو پــرستــو هــای خـاطـــره
پــروازگـــر شــويـم .