بعضی از مهاجرين افغانستان جنگ زده، « بمب های ساعتی متحرک » اند!
گزارشگر: JANE ARMSTRONG
The Globe and Mail (May 11, 2005)
برگردان: ضيا افضلي
ونکوور- در آخرين دور اجرای کنسرت های هنرمند افغان نصرت پارسا در يکی از هال های شهر ونکوور، شمار زيادی از هواخواهان وی سروصدای زيادی را همراه با رقص و آواز راه انداخته بودند. اما پس از ساعاتی که از ختم محفل گذشته بود، آقای پارسای 36 ساله در يکی از شفاخانه های ونکوور در حالی درگذشت که يکتن از هواخواهانش در مقابل هوتل محل اقامتش، وی را با مشت سرنگون ساخت.
حال شماری از علاقمندان موسيقی افغانی در مورد خشونتی که محافل فرهنگی آنان را در کشور محل اقامت شان تهديد ميکند به ابراز نظر ميپردازند. آنها ميگويند که عدهء از جوانان اشتراک کننده در اکثريت کنسرت ها بجای گوش دادن به موسيقی به فکر ستيزه جويی با همدگر اند. آنها می افزايند که گرداننده گان اين چنين برنامه ها در مقابل اين عده ناتوان اند. شنبه شب، عدهء زيادی از عناصر خشنونت گرا در جمع جمعيت بزرگی که در تياتر کوئين اليزابت وانکوور گرد آمده بودند، موجود بودند که بيشترينشان از جملهء مهاجرينی اند که به تازه گی از افغانستان جنگزده به کانادا مهاجرت نموده اند و بنا بر شرايط موجود و خشونت گرايی در کشورشان، شباهت به « بمب های متحرک ساعتی » دارند.
عبدالله رحيم پروديوسر تلويزيون افغانی ونکوور و يکی از گرداننده گان اين کنسرت که در سن چهارده سالگی افغانستان را ترک گفته است، در باره چنين ميگويد: « زمانی که به هموطنانم نگاه ميکنم، ميبينم بر انديشه و رفتار شان حالت اضطراب برانگيزی حاکم است. نيمی از اين مردم ميبايد تحت درمان روحی و روانی قرار گيرند.»
آقای Daniel Summerfield يکتن ديگر از اشتراک کننده گان کنسرت آقای پارسا ميگويد که بيشتری از اشتراک کننده گان در کنسرت نشئه بودند و از آهنگهای متين و آرامی که آواز خوان ميخواند، استقبالی نکردند. آنها يک هنرمندی ميخواستند که مانند عروسی ها برايشان ريتم های مست بنوازد. دانل سمرفيلد يکی از افغانهای باشنده ونکوور است که پس از آمدن از افغانستان، تخلص همسرش را برگزيد.
عبدل غنی ثنا، يکتن از گرداننده گان اين کنسرت که آقای پارسا را به ونکوور آورده بود، با رحيمی و سمرفيلد همعقيده نيست و در مورد چنين ابراز نظر ميدارد: « اين درست است که در جريان کنسرت عدهء به ايجاد سرو صدا پرداختند اما کدام موضوع قابل ملاحظهء که نشاندهندهء بی سروسامانی باشد، رخ نداد.» اما آقای سمرفيلد ميگويد که رديفی از جوانان در حاليکه در مقابل ستيج جا گرفته بودند، پيوسته از آقای پارسا تقاضا ميکردند که آهنگ های مست بنوازد. و در همين موقع عدهء از همين جوانان به شمول همان جوانيکه در رابطه با قتل آقای پارسا بازداشت شده است، به روی ستيج برآمدند.
آقای سمرفيلد ميگويد که قبل از موعد اختتام کنسرت من هال را ترک گفتم. چون ما بخاطر گوش دادن به آواز آقای نصرت پارسا به آنجا رفته بوديم نه به خاطر ديدن محفلی همچون عروسي. آقايان سمرفيلد و رحيمی بيم از آن دارند که پس از حادثه مرگ آقای پارسا، هنرمندان ديگر هرگز جرئت آمدن به ونکوور و حتا کانادا را نکنند.ممکن است با اين ابراز نظر از سوی جامعه افغانها مورد غضب قرار بگيريم اما ميبايد مسئولين مراجع تصميم گيرنده در مورد گزينش مهاجرين دقت بيشتری به خرچ برند به ويژه در مورد کشور های جنگزدهء مثل افغانستان.
آقای رحيمی به ادامه گفته هايش چنين ميافزايد: « اين همه علايم جنگ است. مردم افغانستان با آنچه مواجه شده اند و آنچه ديده اند. شمار زيادی از افغانهای اند که به غير از کشت و خون و گريز چيز ديگری را نديده اند.» 42 عضو از اقوام و خانواده آقای رحيمی در جريان سه دهه خشونت در افغانستان به قتل رسيده اند.
کشور افغانستان در اواخر دهه 1970 از سوی اتحاد جماهير شوروی سابق اشغال شد و در دهه 1990 از سوی مجاهدين و بعداً از سوی گروه بنياد گرای طالبان اشغال گرديد.
پوليس احمد سير فروغ 19 ساله ساکن شهر برنابی Burnaby ايالت بريتش کولمبيا را به جرم قتل تحت بازداشت قرار داده است. احمد سپهر فروغ برادر 20 ساله شخص بازداشت شده، به خبر نگار روزنامه The Vancouver Sun گفت که اين فقط يک حادثه بود. آقای سپهر فروغ ادعا دارد که برادرش فقط ميخواسته از آقای نصرت پارسا دستخطی بگيرد.
اما مقامات پوليس در اين مورد ابراز نظر ميکنند که اين قتل جنبه عمدی داشت و بر اساس گزارشاتی که پوليس ارائه ميکند، آقای پارسا توسط سه جوان تعقيب و در مقابل هوتل محل اقامتش مورد ضرب و شتم قرار گرفته است. او بروی پله های کانکريتی افتاده و در اثر همين جراحات شديد، شب يکشنبه وفات يافت.
اين خبر غم انگيز پيام نه چندان خوشی برای کسانی است که با مهاجرينی که جديداًَ به کانادا آمده اند، در زمينه جابجايی شان کار ميکنند. آمر بخش خدمات اقامت برای تازه واردين و مهاجرين ونکوور Chris Friesen در مورد ميگويد که بيشتر از يک بر چهارم پناهنده گان سپانسر شده از سوی اداره مهاجرت بريتش کولمبيا از افغانستان آمده اند. اينها در جمع موجی از مهاجرين جديد اند که از شرق ميانه، افريقا و برخی مناطق جنگزدهء و فلاکت زدهء ديگر، ميباشند.
آقای فرايسين تائيد ميکند که شمار زيادی از اين پناهنده گان، به ويژه آنعده که از افغانستان آمده اند، از نوعی تشوش روحی و وسواس رنج ميبرند.
آقای سمرفيلد ميگويد که حادثه حمله بالای آقای پارسا از جهتی بيشتر اسفناک است که قاتل خود از کشور افغانستان است و باعث قتل يک هموطن خود شده است. وی اضافه ميکند: « ما از گذشته ها يک حکومت با ثبات نداشته ايم. تنها چيز ارزشناکی که برای ما باقی مانده است همين قشر هنرمند است. همان چيزی که بر ديگران رفته است بر آنها نيز رفته است اما آنها با ناديده گرفتن همه مشقات پيوسته ميکوشند تا به اجتماع ما خدمتی بکنند. حتا در شرايط نهايت دشوار زنده گي. يکتن از هنرمندان ديگر برايم گفت که دگر هرگز برای اين مردم نخواهم خواند. »