طيبه سهيلا
طیبه سهیلا
در انتظار فجر
ای دوست
ای نهایت
ای دور دورترین
ای ساکنِ فصولِ گرما و روشنی
دیریست،
دلم زین آسمان سربی پیهم گرفته است
یکروز خوب روشن
باری مرا
به مهمانی گل ها دوباره خوان
***
ای دوست
ای نهایت
ای دور دورترین
دیریست،
بر استوای شب
در انتطار فجر مانده ام
ای منتظر چو من
باری به پاس درد مشترک
وان باور بزرگ
امسال اگر که باز
گلخوشه و طلوع و شگفتن
مهمان باغ شد
باری مرا به کوچۀ معیاد دوباره خوان
دیریست،
دلم زین آسمان ابری پیهم گرفته است!
***
ای دوست!
ای نهایت،
ای دور دورترین
باری اگر بشارت باران
بر زخم های ترک خوردۀ زمین
مرهم دوباره ماند
مشتی ز عنبر خاکِ وطن را فرست به من
دیریست خانه ام،
از عطر زنده گی
بیگانه مانده است!
دنمارک ـ جنوری ۲۰۰۲
مرا بیاد بیاور
هوای دیدارت
بشارت باران است
وقتی ترک های زمین
آب را نجوا می کنند
***
هوای دیدارت
حضور فجر است
وقتی در شط شب
کسی صبح را صدا می زند
***
هوای دیدارت
معنای دریافتن،
پذیرفتن و همگام شدن است
وقتی جسم کرخت برگ
در نوازش دستان گرما و روشنی
نفس می کشد
مرا بیاد بیاور
اهای بشارت باران
حضور فجر
معنای دریافتن،
وقتی در فاصلۀ دو نگاه
گل اشتیاق
در بلور انتظار چهرۀ
لبخند می زند
مرا بیاد بیاور
مرا بیاد بیاور!
دنمارک ـ می ۲۰۰۲