دستگير مايل
دستگير مايل
پرستو های مهاجر
دریغ و درد که دور از دیار ویار، شدیم
به چشم اهل زمانه، چقدر خوار شدیم
چه دردناک بود، خاک غربت ای یاران
به ما که مستحق جور روزگار، شدیم
به ملک غیر، غریبانه بی کفن مردیم!
شهید بیکسی و درد انتظا ر، شدیم
به دشت خاطر ما، لاله یا گلی نه شگفت
چرا که دور، ز آغوش نوبها ر شدیم
نکرد در حق ما ظلم، هیچکس که چنین
اسیر پنجهء بیداد روزگار شدیم!
چونیست در سر کس، دانش جها ن بانی
به پیش مردم بیگانه، شرمسار شدیم
پرستو های مهاجر، به لانه برگردید
که ما هم، همسفر قاصد بهار شدیم!