کاش در خلوت دل یکشبی مهمان شوی
به من غمزده چون رحمت یزدان شوی
تازجور و ستم و کینۀ این عصر و زمان
تا ز شرِ نگهء فتنه برانگیز کسان
تو بیایی ببرم لحظۀ پنهان شوی
عمر گر صرف به سجاده نشینی بکنم
ترک این عالم ِ پرغصه و فانی بکنم
یک نگاهی بکنی غارتِ ایمان شوی
من که امید از آن عالم بالا دارم
این دعا را به در خالق یکتا دارم
زرقیبان ِ دغا باز گُریزان شوی
سوز دل آید و فریاد برآرم روزی
که جهان را همه در شور بیارم روزی
تا به شور سرم ای یار تو حیران شوی
گرچه بر ما نظرت نیست خدا را دیگر
آتش عشق توام سوخت شدم خاکستر
شود آنروز که از کرده پشیمان شوی
آتش