دور از وطنم ، ای دوست، در هجر
بهار اینجا
آرام نمیگیرم بی صبر و قرار
ایــــنجـــــــــــا
عمـــــــری که شد از هستی در
دامگه غربت
از درد نشان دارد يا از
تـــــــب يار اینجــــــــا
در انجـــمن و خــلوت ، با غصه
و با حســرت
با یاد وطـن سوزم ، پروانه
تبــــــــار اینجــــــا
در وهــــــم چرا؟
تا چند ؟ حیران ســر
انجامیم
پیــــغام فـــنا دارد، يا قصد
شـــــكاراینجـــــــــا
پامال خـــــــزانها گشت هــر
شاخه گـــــل امید
عمــری چه عبث سر شد بی روی
بهـــار اینجا