محبوب احمدی

**********

مثلاً وقتِ رفتنت باشد… همگي انتظار در كوچه
نيمي از كوله بار در خانه… نيمي از كوله بار در كوچه

در نهايت تو مي برايي با همه ي هست و بود از خانه
من و خانه چقدر تنها و چقدر بيروبار در كوچه

گرچه سخت است دوري ات اما، خوش به حالِ اقاربت بانو
كه تو را بي شمار مي بوسند كه تو را بي شمار… در كوچه

تو بهاري و نبضِ هستي اي! بعدِ تو هرچه هست مي ميرد
به جز از تك درختِ ناجو و چند دانه چنار در كوچه

لااقل تا كه زنده ام بگذار عطرِ موی تو در فضا باشد
لطف كن روسريِ سُرخت را رويِ ناجو گذار در كوچه

مي شود تا جنازه صبر كني؟ تو نباشي دلم كه مي تركد
چقدر احتمالِ زندگي است بعدِ يك انفجار در كوچه؟!