دکتور قدیر روستا

******

بیگانه

بیگانه تر گیاهِ زمینم، بلی منم
نجوای سالهای پسینم، بلی منم

از بس چکیده خون دلم روی سنگ وچوب
باسنگ و چوب دهر قرینم، بلی منم

تاریشه هارسیده تشعشعِ ظلم عصر
مسمومِ آب و آهن کینم، بلی منم

چون بزرگر که شخم زند خاکِ پاک را
خط خورده صفحه های جبینم، بلی منم

همچون سکوت در دلِ کوه آرمیده ام
سمفونیِ درختِ حزینم، بلی منم

تبعید میشوم به دیاری از این زمین!
انگشترِ فتاده نگینم، بلی منم

پای پیاده کوه وکمر را گذشته ام
بیزار از زمان و زمینم، بلی منم

خرچنگِ لحظه های سیه بر سرِ رهم
در بندِ سردِ دیوِ لعینم، بلی منم

روز نبرد و معرکهُ مرد آمده ست
در انتظارِ بستنِ زینم، بلی منم

بر باد رفت عمرِ جوان یا به آب ریخت
ازآنچه بودوهست همینم، بلی منم

تنهاترین پرندهُ باغم میانِ برف
گرمی کجاست تا بگزینم، بلی منم

درزمرهُ پیاده روانِ گسسته بند
تنهاترینِ تنهاترینم، بلی منم

گر خوب و بد چنین و چنان زیستم چه باک
یک شاعرم خلاصه همینم، بلی منم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زمستان ۱۳۹۶

باز نویسی از مجموعهُ گمشدهُ “مربعِ آزادی “محصول سالهای غربت در المان (۲۰۰۱ـ۲۰۰۶ )