میرزا محمد طاهر

بیا به عشوه به گلشن که سر و گلشن نازی
مدار مرکز حسن و نگار جلوه طرازی

برخ چو ماه تمامی بقد چو سرو و صنوبر
به عشوه کبک خرام و به جلوه شاهد نازی

چو خضر لعل لبت می دهد امید حیاتم
بیا و سایه فکن بر سرم که عمر درازی

برمز نقطهء خال لبت نهقته صد آشوب
به سحر چشم تو پنهان هزار شهبده بازی

تو شاه کشور حسنی و می سزد بتو جانا
که در میانه ء خوبان به حسن خویش بنازی

بخاک پای شریفت که نخل گلشن عمری
بسرو سرکش نازت قسم که سروفرازی

کجا روم چکنم چاره ء دل از کی بجویم
غم نهان بکه گویم که نیست محرم رازی

بخاک کوی تو طاهر نهاده روی ارادت
امید لطف تو دارد که شاه بنده نوازی