دامن اشک
تو چون جوانه
دمیدی، ز هر کــرانه رهیدی
انوشه بال،
به پـــرواز جــاودانه رســــیدی
شــقایقانه
ای لیلی، نگین ســبزیی صحـــرا
صـــراحت دل
مـــردم شـدی، فســانه نچیدی
هنر ز شـانهء
شــعرت، چـو ناودان تراوش
به بام ناز
حقیقت، چه صـادقانه پـــــــریدی
تو در
نمــــایهء " تقویم سـال" نای زمینی
برای آتیه
آهنگ هــــر زمـــــــانه گـــزیدی
به سنگواره
دیارت، ســــرود گــــرم محبت
همیش زمزمه
کـردی، همیشه چامه چکیدی
به روشنیت
گـــوارا که جای دامن اشـــکی
تمام
دلشدگـان را به لب تـــــرانه شـــنیدی