افسانهء شب
باد های بيگانه در وزش
ابر های سياه در بارش
گياهان هرزه در رويش
افسانهء خونين شب گويی تمامی ندارد
هيچ!(1365 ـ کابل)
عطر خاك و آب
صدای گامهای تو
چون صدای گامهای باران
ابرميخيزد
عطر آب و خاك در فضا می پيچد
و بهار
با گامهای تو بيدار می شود.
مهربانی
وقتی نگاهت را سوی من ميدوزی
با تاری ابريشمين
بر حرير شفاف روياهايم گل ميدوزی
روياهای حريری
سرا پا گل گشته اند
سرا پا عطر
اما تار ابريشمين نگاه ترا
پايانی نيست
گل سرگل ميدوزد
دل من به باغ ميسوزد
او را چنين بهار مهربانی نيست
زمستان
هر صبح كه از خواب بر ميخيزم
بر شيشهء يخ گرفته
با سر انگشتان گرمم
نام ترا می نويسم
و از لابلای آن به بيرون می نگرم
كه كی بهار می آيد!