محمد عزیز(عزیزی)
عمر کوتاه بـُـَود و طول اَمل هست دراز
ای
که دلدادۀ این عالم سفلی شده ای
دور از سیر برآن عالــم بالا شـده ای
همه خواست وطلبِ توزجهان چیست بگو!
زین
جهان بُرد کسی غیرکفن، کیست بگو!
آنچه تو جمع کنی با همه رنج وخواری
همرۀ خود نبری آنچه تو گـِرد می آری
بنــدۀ خورد وخور وشهوت و مال و دولت
حاصلِ آن نـَبـُود ، جـُزهمه شرم وخجلت
صورت
وثروت و هم منصب تو فانی است
غره هر گز تو مشو مرگ همـــه آنی است
گرچه
دنیا او متاع است برای انسان
کسب آن منع نباشد به کتاب وقرآن
مقصــدِ توبجهـــان است بســی والا تر
هم زنوش وخور وخواب و دگران بالاتر
بشناس قدر خودت ، همت ِ خود دار بلند
بر طناب هوسِ سست جهان دل تو مبـند
پیش هر بندۀ دنیا سر خود بالا دار
همتِ خود زهمــه اهل هـــوا والا دار
لیک
در پیش فقیران جهان سر خم دار
خویش را در نظرِ جملۀ ایشان کم دار
تا
که در اوج فلک سر بفرازی آنجا
ودر آن منصب بالا همه نازی آنجا
بُت
بد کیش غرورت بشکن در همه حال
از بدِ حــــادثه ، آسوده همی دار خیال
این سزاوار نباشد زجهان خسته شـــوی
یا که اندر رسن ، سست هوا بسته شوی
شاد میدار دل از شــوق تمنای وصـــال
هر که را هست خدا ، ازغم دنیا چه خیال؟
در جهان گر چه ترا خواست وهوس بیـش بُوَد
هر کــه دنبال طلب، بیش بُــــــَود ، ریش بـُـَود
اعتمادی نبــُـَود ، بر همــه دنیا توبدان!
اعتقاد وعملِ تسُــت زبعــدِ تــــو نشان
عمر کوتاه بُـَود و طول اَمــــل هست دراز
بین این هر دو تـــوازن بنمــا چار بساز
خوش بر آنکس که بیلانس او درین دار فنا
متـــوازن بشود جملــه بــــــه دارِ عقـــبــی
دور شو از رۀ افــــراط وزتفریط پرهیز
تا به دنیا وبه عقبی نشوی خوار،«عزیز »
1 6-01-2012
26 جدی سال 1390
مطابق به : 21 صفر سال 1433 هجری قمری
hmaazizi@yahoo.co.uk
بهـــار خونین قنــدهـــار
-------------------------------
آمــد بهـــار سال ونیـــــامــد بهــــار ما
افزوده گشت غــــم به دلِ غمگسار مــا
شادی کنند جمله درین فصل نو بهــار
خون می چکد زچشم ودلِ اشکبار مــا
بمبــاردمـــان آتشِ سوزنــدۀ عـــــدو
سوزاند ،باغ ومزرعه وسبزه زارمـا
مردم ز فرط تشنگی انــدرپیِ سراب
خشکانده آب رود وهمــه جویبار ما
گل بوتــه های باغ اناروطن بسوخت
آتش زبانــه می کشد از قـنــدهــار ما
شربت دگر، حصول نشود از درخت نار؟
خـــونابــه است در دل سرخ انــار مــا
عفریت سرخ ولشکر خونخوارِظالمش
ویران نمــود کشور وملک ودیـــار مــا
دیو سیاه به طرزدگرحمله ور شده
بد تر نمود سال ومَـــه و روزگار ما
افشاند تخم فرقت وفقر وفساد وفسق
داروی مرگ ،روید ازین کشتزارمـا
ازقتـل عـام طفل وزن ومرد این وطن
خون رنگ گشته جامۀ هرلاله زارما
خونین دلا ن مردم مـا داد می کشنـد...
دیو سیاه نمـوده چنــین داغــدار ما
از بهر صید ملت ما دام هر طرف
پهن کرده ، آب ودانـه برای شکار ما
بر نقشه هـای دشمن اگر خوب بنگری!
اندر لبــاس دوست بُــَود در کنــار مــا
گوید بهشت فاضله ساختیم برشمــا؟!
دوزخ ببین! به کشوروشهر ودیار مــا
اطفــال خُرد ومرد وزن وپیر قنــــدهــار
کشتند همه ،چو مرد وزن ِ سبزوار ما(1)
بر زخم قنــدهــاروطن گریه سردهــم
هم برشمــال کشور وبلخ وتخــار ِمــا
این قندهار نیست که درخون شناوراست
هم پکــتیــا وکابل ِ خــــوب ومــزار مــا
بر قندهــار آتش بیــــداد شعلــه زد!
بر باد داد ، خــانه وخاک وغــبار مـــا
گشته کبــــاب قلب همـــه مردم وطن
برچهارسوی کشورو گوش و کنارما
ازانفجــارتـــوپ وبم و شّـــر انتحــار
کردند خراب مملکت وتارومار ما
آزاد کی؟ شود وطن ازشر اجنــبی !
با نوکران غیر و سیــاستمـدارمــا
آنکس که مزد گیر اجانب بُـَود ،بدان!
خدمتگـــذار غیــر ، نیـــاید به کارمــا
یارب! به پاس خون شهیــدان راه خویش
بر بسمــلان سوخته دل وجـان نثار مـا
یارب! خودت بــداد ستمدیـــدگان برس
بنگـر ســیاه بختی و حـال نزار ما!
یارب! بجز پناه تو رو، با کجا بریم؟
بابی گشوده نیست ، برای فــرارمــا
آزاد کن وطن و همه خلق ســوگــوار
از شّر جملـه دشمنِ دین و تبـار مـا
یارب! تو مومنان جهان را«عزیز» دار
در دوسـرای جملـــه بکـُن کامـــگــار مـا
پـــایـــان
2012-03-30
( حمل سال 1391)
-----------------------------------------------------
یاد داشت :
1- سبزوار - مراد از همان اسم قبلی السوالی شیدند است که چند سال قبل در
روستای عزیز آباد شیندند بیش از 90 نفر کودک و پیر مرد وزن آن قریه، در اثر
بمباردمان وحشیانۀ تجاوز گران قتل عام شدند .
صبح روزجمعه – ساعت 11:20
یازدهم حمل سال 1391 هجری شمسی
مطابق به : هفتم جمادی الاول سال 1433 هجری قمری
برابر به : 30 مارچ سال 2012 میلادی
ادبی ـ هنری