عبدالرحيم غفوری
گزارش برنامه علمی ، اجتماعی و فرهنگی کلوب قلم
افغانها در سويدن
روز شنبه 10 ماه نومبر سال روان، کلوب قلم افغانها با دعوت از پنج شخصيت
علمی فرهنگی ، نمايندگان سازمان های غير دولتی و وزرا و نمايندگان دولت
اسلامی افغانستان يک برنامه علمی و فرهنگی را راه اندازی نمود.
در آغاز برنامه ، رحيم غفوری به نمايندگی از کلوب قلم، به گرداننده گی جلسه
پرداخته و ضمن شرح کوتاهی دربارهء هدف و نيت کلوب قلم در برگزاری چنين
جلسات و نشست های، تأکيد نموده گفت:
کلوب قلم افغانها در استکهلم ، مطابق اساس نامه خود همواره کوشيده تا مرکزی
باشد برای انديشيدن، و خرد ورزيدن ودر قالب برنامه های علمی ، فرهنگی و
هنری خود در پی فراهم نمودن فرصتی بوده برای انديشه ورزان با درک وطن تا با
نگرش باز و سپيد، ضمن بررسی مسايل سياسی ، اجتماعی و فرهنگی وطن، به باز
خوانی تاريخ ما بپردازند و ارزشهای فراموش شده اجتماعی، ملی و فرهنگی مان
را برشمرند تا باشد که مبارزات مشروع انديشه ای ، جای مبارزات نظامی را
بگيرد و ما با درس گرفتن از گذر زمان به آنجا برسيم که ديگر انديش را پذيرا
باشيم و تفاوت های ايديولوژيک و حتی گاهی سليقه ای همديگر را احترام کنيم.
برنامهء امروز نيز يکی از همان تلاش هاست و لذا ما با دعوت از شخصيت های
گرانقدر محترمھ حوریھ مصدق رئیس "گروه تحقیق و دفاع از حقوق بشر" محترم
حنیف اتمر وزیر معارف افغانستان محترم عزیز رفیعی رئیس مجتمع جامعهء مدنی
افغانستان محترم دکتور عبدالله عبدالله وزير اسبق خارجهء افغانستان محترم
جاوید لودین سفیرکبیردولت افغانستان در اسکاندیناویا محترم دکتور اکرم
عثمان سرپرست کلوب قلم افغانھا در استکھلم، دعوت نموديم تا در اين نشست به
برسيی اوضاع سياسی اجتماعی و فرهنگی افغانستان پرداخته و ضمناً زمينه گفتگو
و مباحثهء آزاد شما هموطنان دور از وطن را با اين فرهيخته گان فراهم نماييم.
سپس رشتهء کلام را به رئيس گروه تحقيق و دفاع از حقوق بشرافغانستان ، خانم
حوريه مصدق سپرد که ايشان به معضلات و مشکلات موجود در افغانستان اشاره
نموده ضمن برشمردن موانع وگرفتاریهای حقوقی در دولت و جامعه ما ، به مقايسه
شرايط ديروز و امروز نيز پرداخته اظهار خوشبينی نمود که: ـ به هيچ عنوان
نمی توانيم بگوييم که در طی شش سال يعنی بعد از سقوط طالبان، ما هيچ
دستآوردی نداشتيم. دستآوردهای بسيار خوبی داشتيم که با هر کشوری ديگری بعد
جنگ اصلا قابل مقايسه نيست، حتی ( در مقايسه با) کشور بوسنيا هرزگوينا که
يک کشوريست در قلب اروپا ، با صد فيصد نفوس با سواد، بازهم دستآوردهای ما
بيشتربوده.
ايشان به عنوان مثال به انتخابات رياست جمهوری موفق در افغانستان با حضور
بيش از 40 درصد زنان کشور در آن، اشاره کرد. خانم حوريه مصدق همچنان به
انتخابات پارلمانی نيز چنين اشاره نمودند: ـ ما انتخابات پارلمانی داشتيم،
البته شما ميفهمن که يک تعداد شان ( اعضای پارلمان) کسانی نيستند که بايد
در پارلمان می بودند ـ ما توقع داشتيم که کسانی که (فعلا) در پارلمان هستند،
حد اقل توقع ما و شما اين بود که اگر آنها در محاکم بين المللی نبودند،
حداقل در پارلمان (هم) نمی بودند. متاسفانه اين حالت بوجود آمد که آنها به
پارلمان آمدند. البته در پهلويش يک تعداد افراد بسيار خوب و کارشناس هم در
پارلمان آمدند، بيش از 25 درصد زنها هم در پارلمان حضور دارند.
خانم مصدق برداشت خود را دربارهء اين مشکل چنين بيان داشت که : رهبرهای
سياسی و جهادی بر دولت نفوذ دارند و از طرف ديگر ، ما برای افرادی مانند
سياف الترناتيف نداريم و اين مشکل به ما (مردم) هم بر ميگردد.
خانم حوريه مصدق در جای ديگری صحبت هايش به بررسی اوضاع امنيتی کشور
پرداخته و در باره مرگ افراد ملکی در عمليات های نيروهای بين المللی به
سرکرده گی امريکا اشاره کرده، چنين گفت: حضور جامعه بين المللی در
افغانستان صادقانه نبوده. سياست دوگانهء غرب و بخصوص امريکا باعث وضع بد
امنيتی ماست. ايشان در ادامه به مشکل وضع بد حقوقی زنان در شرايط فعلی
اشاره نموده دلايل مختلفی را در زمينه مطرح نمودند.
خانم مصدق در پايان به برشمردن دستآوردهای زياد دولت بخصوص در زمينه
مطبوعات نيز پرداخت: ما امروز 10 چينل تلويزيونی که 2 تای آن در سطح جهان
نشرات دارد، و 500 شبکهء راديويی که توسط اشخاص آزاد و سازمانهای مختلف
اداره ميشوند و 5000 نشريه چاپی، داريم.
پس ازسخنرانی خانم مصدق، بدعوت گرداننده ء برنامه، وزير معارف دولت اسلامی
افغانستان، به ايراد سخن پرداخت ايشان در نخست گزارش مبسوطی از کارکرد های
دولت در حصه معارف را ارايه نمودند:
پيشرفت در معارف بی نظير است. 6 ملیون شاگرد در مکاتب داریم ـ که 50 در صد
اولاد واجد شرايط مکتب می باشد.
و هيچ وقت در تاريخ ما چنين نبوده است. در آغاز 20000 معلم داشتيم و حالا
160000 معلم داريم. در هر ولايت دارالمعلمين ايجاد شده است تا کمبود نيروی
مسلکی را رفع کند، قبلا 2500 مکتب داشتيم و حالا 9400 مکتب داريم که البته
فقط 4000 مکتب دارای تعمير می باشد. سرعت کار ساختمانی در اين عرصه طوری
است که هر روز 4 باب مکتب ساخته ميشود، تا حالا 1700 مکتب فعال ساخته شده
است و در طول ماه آينده 1050 تعمير جديد برای مکاتب به پايان ميرسد. آقای
اتمر به مشکلات امنيتی ، کمبود معلم، کمبود مکاتب و تجهيزات اشاره نموده
گفت: با تمام اين تلاش ها ، هنوز ما از منفی 50 به صفر رسيده ايم. معلم
خواهر (اناث) کم داريم، در 80 ولسوالی مکتب ثانوی برای دختران وجود ندارد،
80 در صد معلمين مسلکی نيستند، هنوز 50 در صد اولاد وطن امکان تحصيل را
ندارند. اقای اتمر اظهار خوشبينی نمود که دنيا علاقمندی خود را به معارف
پيدا کرده و کمک های اقتصادی در اين راستا جريان دارد و ضمن يادآوری از کمک
های نقدی امريکا، ناروی ، سويدن و ديگر کشور های اروپايی، پلان های آيندهء
دولت را در زمينه معارف چنين تشريح نمود. بر اساس پلان پنج ساله که اگر
منابع مالی اش تامين شود، 90 در صد اولاد وطن به مکاتب جذب خواهد شد. با
اين امکانات مالی ميتوانيم معارفی بسازيم که در اين منطقه اگر ازاونها بهتر
نباشيم، به اساس استندرد های منطقه باشد. ما از بودجه مورد نياز مان که سه
مليارد دالر است، فقط نيم مليارد دالر داريم...
اقای اتمر در بخش ديگر صحبت هايش به مشکلات اجتماعی و سياسی کشور اشاره
نموده گفت: مه در چهار دههء عمرم هيچ وقت مردم افغانستان را به اين اندازه
سير نديدم که امروز می بينم، نمی گويم که گرسنه نداريم. شش سال پيش 12
مليون از مردم کشور با گرسنگی مطلق روبرو بودند، و اين گرسنگی توام (بود)
با خشکسالی، ظلم و مصيبت طالب هم همرايش. اما حالا وضعيت فرق نموده است.
کار و نان پيدا شده است. ميزان 12 مليون به نيم مليون رسيده است. رشد قابل
ملاحظه ء اقتصادی داشتيم...
ايشان از مشکلات امنيتی ياد آوری نموده چنين ادامه دادند: اما از طرفی بی
امنيتی، يکی از ناخوشی های عمدهء مردم ماست و بخصوص در شش ولايت، زندگی را
بر مردم به دوزخ تبديل کرده اند، نبود اردو يکی از مشکلات ديگر جامعهء ماست
که هيچ وقت بدون اردو نبوده است. تنها مشکل چند تا طالب نيست. چيزی را که
ما می بينيم، اين است که ما يکبار ديگر درگير يک بازی بزرگ مگر بشکل سوم آن
شده ايم. همسايه های ما تحمل يک افغانستان آزاد و آباد برايشان ممکن نيست.
ولی علی الرغم دشمنی همسايه ها يک تعداد زيادی از کشور های جهان در پهلوی
ما قرار دارند ـ البته که اين حمايت ها بی هدف نيست و طبيعتاً آنها از
اينکه در پهلوی ما قرار دارند ، منافعی را دنبال ميکنند.
آقای اتمر در پايان صحبت های خود دوباره به نيازهای معارف، بخصوص در زمينهء
نصاب تعليمی و نياز به کدر های علمی در زمينه تأليف کتب درسی اشاره نموده،
درخواست های وزارت را چنين مطرح نمودند:
متخصص تاليف کتاب نداريم و يا کم داريم. ما نياز اشد به کسانی نيازداريم که
با آخرين دستاوردهای علمی امروز در زمينه روش و متود های جديد آشنا باشد.
دولت تمام شرايط را برای جذب اين متخصصين فراهم مينمايد. ما برای هشت زبان
محلی ديگر مانند نورستانی، پشه ای ، ازبکی ، ترکمنی و... نيز نياز داريم که
برای صنوف اول تا دوازده نياز کتاب درسی تأليف نماييم. من در همينجا با
افتخار از جناب دکتور عثمان دعوت ميکنم که با ما در اين زمينه و بخصوص
ادبيات فارسی همکاری نمايند که تنها سايهء شان مايه دلگرمی و سرافرازی ما
است.
آقای اتمر همچنان دررابطه با آموزش زبان مادری، اولاد وطن در بيرون کشور
بخصوص کشور های اروپايی و غربی ، گفت: ما برنامه داريم که برای بخشی از
مکاتب خصوصی کتب درسی بفرستيم و ضمنا از طريق انترنت پروگرامی درست کنيم که
بتواند برای اولاد های ما در داخل خانه هايشان موثر واقع شود و همچنان به
همکاری تلويزيون ملی ، يک شبکه بين المللی ايجاد نماييم که بشکل ( آموزش از
راه دور) زمينه تعليم زبان مادری اولاد های وطن را در بيرون از کشور فراهم
نماييم.
سپس نوبت به رئيس جامعهء مدنی آقای انجنير عزيز رفيعی رسيد که سخنانش را با
شعری از مولانا آغاز کرد:
پس از قرائت شعر چنين گفت:
...اگر قرار است افغانستان آباد شود بايد به همت ما آباد شود.که هيچ کس
ديگر وطن ما را آباد کرده نخواهد توانست، هيچکس ديگر بحال اين وطن توجه
نخواهد کرد، ولو صادق ترين همسايه های ما، صادق ترين دوستان ما، صادق ترين
همرزمان ايديولوژيک ما، صادق ترين دوستان متعهد و برادران ما و صادق ترين
همکاران و همپيمانان سياسی ما، بدون شک در پی ايجاد يک افغانستان آباد و
خوب نخواهند بود. تعمدات بين المللی اول متوجه افغانستان نبود. امريکا
بخاطری به افغانستان حمله کرد که خودش احساس خطر می کرد. روسها همچنان.
ايشان در ادامه به دليل حضور اروپاييها نيز اشاره نموده و تأکيد نمودند
آنها برای اينکه فضای کشور خود را امن بسازند در کشور ما ميروند و جان شان
را به خطر ميندازند اما ما حاضر نيستيم که در کشور خود برويم و کار کنيم و
از فرصت های موجود استفاده کنيم. آقای رفيعی در ادامه به تجزيه و تحليل
مشکلات اجتماعی و سياسی کشور ما پرداخته چنين نتيجه گيری نمود:
ما يگانه ملتی هستيم که از هيچ نوع تجربهء خود نيآموختيم، ما هيچ نوع
روحيهء پذيرش ديگران را نداريم و با اين طرز تفکر است که در جامعهء جهانی
جا نداريم. او در ادامه قصه ء کشتی واسا در سويدن را تعريف کرده واشاره
نمود که: آنها برای پيدا کردن دليل غرق شدن آن کشتی مليونها کرون خود را
خرج کردند تا اشتباهی را که سالها قبل انجام داده بودند پيدا کنند و باز
انجام ندهند و اما ما دهها بار اشتباه می کنيم و هرگز نمی پذيريم که بايد
تجديد نظر کنيم و اشتباه خود را بفهميم، ما هيچ وقت با هم برادری نکرديم سر
هر چيز جنگ کرديم، و هيچ بخود ترحم نکرديم ولی زمانش رسيده است که بايد بس
کنيم. . آقای رفيعی پس از بررسی مفصل مشکلات و معضلات جامعه بر اينکه امروز
امريکا،روسیه، چين، پاکستان، ايران و کشور های عربی همه در پی منافع خود در
افغانستان هستند و بايد ماهرانه بيابيم که منفعت ما در اين بين در کجاست،
نکتهء بسيار ارزندهء را مطرح نمود که کف زدن حضار را به همراه داشت: ما
بايد نقطه تقاطع منافع تمام کشور ها ی جهان را در افغانستان بيابيم و ما
اگر همين مهارت را نداشته باشيم، هرگز نمی توانيم افغانستان را به پيش
ببريم. او در ادامه به مشکل قوم پرستی اشاره نموده و تأکيد نمود که ملت
نشده ايم و برخلاف تصور عدهء که بايد ملت سازی کنيم گفت: ملت ساخته نمی شود
، بلکه پرورده ميشود و با تأسف هيچ يک از رهبران ما در افغانستان اين ملت
را نپروراند؛ چون ما تعريف دقيقی از ملت نداريم نه از نظر سياسی و نه از
نظر فلسفی و ادامه داد که: اگر ما عنان حرکت را بدست خود نگيريم، شايد هيچ
وقت اين فرصت را بدست نياوريم. آقای رفيعی در بخش ديگر صحبت های خود بر
ديگر پذيری و قبول و بخشش اشتباهات گذشته تأکيد نمود که راه حل برای آبادی
و ساختن وطن، قبول و اعتراف به اشتباهات گذشته که به اعتقاد او هيچ جريان
سياسی در افغانستان وجود ندارد که اشتباه نکرده باشد، و همديگر پذيری است و
راه ديگری وجود ندارد.
او در پايان صحبت هايش به مشکلات موجود اشاره کرده و سخنانش را چنين به
پايان رساند: جناب وزير بخاطر مسئوليت دولتی اش مجبور است که بگويد وضعيت
خوب است، اما من می گويم که نه وضعيت خوب نيست، دشمنی با پاکستان و ايران
بيشتر شده است، اعتماد ملی در افغانستان وجود ندارد، دولت و پارلمان مشکلات
جدی دارند، تفکر مردم بسيار بدوی است و هنوز در همان گذشته ها باقی مانده
اند، درد های اجتماعی فراوان تر از ديروز است، در امر تعليم و تربيت، نصاب
تعليمی وجود ندارد و حتی در سطح دانشگاهها همان نصاب 30 سال قبل استفاده
ميشود، در امور امنيتی، اردوی ملی نقشی نداشته و اختياری هم ندارند که
بارها توسط رئيس جمهور تائيد شده است، در کابينه مشکلات جدی وجود دارد، وضع
فقر در کشور نسبت به سالهای گذشته، بسيار وحشتناک است، برنامهء درست فقر
زدايی وجود ندارد، مرگ و مير کودکان در حديست که در پلان های دولتی اينگونه
به آن اشاره ميشود، که ميزان مرگ و مير کودکان بايد 15 درصد کاهش پيدا کند
و معلوم نيست که اصل ميزان مرگ و مير کودکان چقدر است، ما هنوز احصائيه
کامل نفوس کشور را نداريم، که اينها همه ريشه در ناامنی دارد و برخلاف باور
عمومی، اين همسايه های ما نيستند که در بی امنيتی و بربادی افغانستان نقش
تعيين کننده دارند بلکه اين خود ما هستيم ، و بازهم همين ما هستيم که با يک
روحيه صادقانهء سازندگی باعث اصلاح امور و آبادی وطن ميشويم...
پس از آقای رفيعی برای مدت نيم ساعت تفريح اعلام شد و ازهمه مهمانان با چای
و قهوه و شيرينی پذيرايی صورت گرفت.
بخش دوم برنامه با سخنرانی سفير کبير افغانستان در اسکانديناويا، آقای
جاويد لودين آغاز گرديد: آقای لودين در آغاز اظهار خوشی نمود که بعد از
تقررش اين فرصت را يافته است تا با هموطنان مقيم سويدن ديداری داشته باشد و
بخصوص زيارت دکتور محمد اکرم عثمان را نيز غنيمت بزرگی برای خود شمرد. سپس
به واقعهء المناک تروريستی بغلان اشاره نموده و به همه تسليت گفت. و همچنان
از انجمن های که مشترکا برنامه فاتحه را راه اندازی نموده بودند،
تشکروسپاسگزاری نمود و در ادامه به معرفی اهميت و موقف سفارت افغانستان در
ناروی پرداخته، چنين گفت: کشور های اسکانديناويايی بخصوص سويدن، ناروی ،
فنلند و دنمارک، در افغانستان حضور گستردهء دارند. و بخصوص پروژه های
انکشافی آنها که در اروپا بعد از انگلستان مقام دوم دارد، برای دولت
افغانستان حائز اهميت است و لذا علاقمندی دولت و رياست جمهوری باعث شده است
که برای حفظ و گسترش اين روابط با کشور های اسکانديناويايی بايد سفارت
افغانستان وارد مرحله بالاتری شود و بتواند از رابطه های ديپلوماتيک،
همکاری های اقتصادی و کمک های انسانی اين کشور ها به نفع کشور و مردم
افغانستان استفادهء نمايد.
آقای لودين در ادامه به مشکلات مهاجرين مقيم اين کشور ها اشاره کرد و در
رابطه با پروتوکول امضاء شده بين دولت افغانستان و اين کشور ها ، که مبنی
برفرستادن دواطلبانه افغانهای مقيم درکشور های اسکانديناويايی بود، اطمينان
داد و گفت که: اعتبار قانونی آن پروتوکول تا آخر امسال بوده و دولت
افغانستان هرگز آن را تجديد نخواهد کرد. ضمنآ راه حل های را که قرار است
سفارت افغانستان در راستای حل مشکل هموطنانی که در خطر اين اخراج ها قرار
دارند، چنين مطرح نمود:
با توجه به مراحل رسمی و قانونی که بايد احترام شود، تنها راه حل فعلی اين
است که ما با مفاهمه و مذاکره با وزارت های مهاجرت در ناروی و سويدن و ديگر
کشورهای همجوار، طلب بخشش و پذيرش هزار و چند صد نفر مهاجر هموطن را
بنماييم و برای اين درخواست دلايل کافی و موجه داريم که مطرح خواهيم کرد که:
شما خود ميدانيد افغانستان در چی وضعيتی قرار دارد و دولت توانايی پذيرش
اين تعداد مهاجر را ندارد و همچنان با تکيه بر تعهدات آنها در بازسازی و
آرامی در افغانستان، برايشان روشن و واضح شرح خواهيم داد که اخراج اين
تعداد وضع و شرايط را در داخل خراب ميسازد... آقای لودين ضمنا اشاره نمود
که: ما اطلاعات زيادی داريم و علی الرغم اينکه من تا هنوز بشکل رسمی در
کشور شما (سويدن) فعاليت نميتوانم و 27 ماه نومبر قرار است که اعتماد نامه
خود را تقديم نموده و ديدارهای رسمی خود را با مسئولين داشته باشم، اما
مطمئن هستم که آنها پلان اخراج مهاجرين افغان را عملی نخواهند کرد.
آقای لودين نتيجه مذاکرات خود را با دولت ناروی شرح داده و خاطر نشان کرد
که دولت ناروی برای جلوگيری از سرازير شدن هزارها مهاجر بی سرنوشت در
فرانسه، هالند و آلمان، استراتيژی اخراج افغانها را عملی ميکند، او همچنان
اظهار اميدواری نمود که پيشنهاد سفارت و دولت افغانستان مبنی بر استفاده از
کارگر مهاجر که ساليانه اين کشورها بر اساس ضرورت خود با تحمل هزينه های
هنگفت، از کشور های مانند هند و.. فرا ميخوانند، تنها راه حل منطقی است
برای حل مشکل مهاجرين هموطن ما نيز که تا کنون مطرح شده است. او جزئيات
بيشتر از طرح و پيشنهاد را تشريح نموده و ضمنا وعده داد که در ديدارهای
بعدی بر اين پيشنهاد بصورت جمعی غور نموده و بعد آنرا بطور کاملتر با
دولتهای سويدن ناروی و دنمارک مطرح نمايد.
پس از سخنرانی آقای جاويد لودين، دکتور محمد اکرم عثمان، سرپرست کلوب قلم
افغانها در سويدن، دعوت بعمل آمد تا به جمعبندی سيمينار بپردازند.
دکتور محمد اکرم عثمان در آغاز با عرض خوش آمد گويی به مهمانان و شرکت
کننده گان، چنين گفت: از همه شما تشکر و سپاسگزاری میکنم که ما را سرافراز
نموده در اين مجلس همدلی و همسويی شرکت نموديد. در ادامه راجع به موضوع
سخنان خود که قرار بود مطرح نمايد اشاره نموده خاطر نشان کرد که: قرار بود
نوشته مطول و تئوريکی را خدمت شما تقديم کنم ولی از آنجاييکه همه شما خستهء
مشارکت هستيد و همچنان آن نوشته صقيل است البته نه برای دانشمندان و اهل
قلم و علم و دانش که برای جوانان کمی ايجاد معضل مينمايد، از آن ميگذرم و
اما به چند مورد ديگر اشاره می کنم. ايشان در ادامه راجع به سخنرانی های
مهمانان ابراز نطر نموده همه را بسيار آموزنده و هشدار دهنده تفسير نموده
گفتند: مه يقين دارم که وطن دوستی و وطن انديشی از خود معيارهای و فرق های
دارد و تمام اين دوستان تا جاييکه اقضای مجلس بود ، صحبت های خود را بسيار
بسيار صميمانه ، دلسوزانه ووطنپرستانه عنوان کردند و برای همگی ما مايهء
دلگرمی بود. دکتور عثمان به جزئيات بيشتر صحبت های مطرح شده اشاره نموده و
به تجزيه و تحليل آنها پرداخت. ايشان بر اينکه ما همگی بهيچ وجه تعلق خود
را به وطن مالوف و آبا و اجدادمان بريده تلقی نمی کنيم ، احساس عاطفی خود
را در اين زمينه چنين بيان داشت: انشاالله که خود ستايی تلقی نشود ، که
حالت عاطفی مه است که د اي سيزده چارده ساليکه مه د سويدن زندگی می کنم
بدون استثنأ هر شو (شب) افغانستان را خواب می بينم ووقتی از او خواب بيدار
ميشم حسرت بسيار عميقی در دل و ديدهء مه خانه ميکنه. و اميدوار ميشم که خدا
بخاهد روزی روزگاری بتانم دوباره او خاک پاکه ببوسم و با هموطنان به اصطلاح
بغل کشی بکنم و رويشانه ببوسم.
دکتور عثمان در ادامه به دعوت آقای اتمر اشاره نموده ضمن پاس و سپاس، به
مشکلات صحی خود اشاره نمودند و همچنان تأثيرات جسمی که از سوءقصد به جانشان
در کابل تا هنوز باعث درد و رنج شان ميشود اشاره نموده و آرزو نمودند که
روزی بتوانند به کشور برگردند و مصدر خدمتی شوند. دکتور در بخش ديگر صحبت
های خود در جمعبندی صحبت های مطرح شده چنين گفتند: گپ های بسيار دقيق،
عالمانه و وجيه دوستان نياز به جمعبندی ندارد، همين که همسو بودند و شکر
لله که يک موضع را که همانا بازسازی افغانستان است، مطرح کردند خودش يک
اميد کلان است. و بدون شبهه جای هيچ مداهنه نيست که بار نخست است که من
ميبينم ارکان دولت خود را در معرض داوری و قضاوت مردم قرار ميدهند و اين را
از مردم می پرسند که خوب چی انتقاد داريد، کدام کار ما درست بوده، کجايش
نادرست بوده واين خودش يک قدم است برای پيشرفت، اعتلا و برای همدلی و
همسويی.
ايشان در ادامه اين اقدام را به همه مهمانان بخصوص وزير معارف و سفير
افغانستان خانم مصدق و آقای رفيعی تبريک گفت. و راجع به فهم و فضيلت خانم
مصدق و آقای رفيعی اشاره نموده گفتند که: آنها مطالب بسيار ممطع و ارجناکی
را تشريح و توضيح کردند.
دکتور عثمان در پايان صحبت های خود به ارزش فرهنگ مباحثه پرداخته و نکاتی
مهمی را برای شرکت کننده يادآوری نمود: يک نکته را بعنوان يک ارادتمند از
تمامی دوستان سوال کننده خواهش می کنم که سوالهای خود را در چارچوب ادب و
فرهنگ مباحثه مطرح بکنند خدا نخواسته سوال را از محدودهء مطلب مشخص بيرون
نکنند تا طرف مجبور نشود و گپ های تند تر بزند و مه فکر می کنم که يکی از
فضايل يک انسان متمدن اين است که همزيستی، همدلی و زندگی در بين عقايد
متفاوت را تجربه بکند و بيازمايد.
پس از ختم صحبت های دکتور عثمان همه مهمانان و سخنرانان پشت ميزی که برای
مباحثه با شرکت کننده گان در نظر گرفته شده بود، قرار گرفتند و مجری برنامه،
بر اساس نوبت از کليه شرکت کننده گانی که نام نويسی کرده بودند دعوت نمود
تا توسط ميکروفون سيار داخل سالن، سوالهای خود را مطرح نمايند. با اين که
سوالهای بسيار جدی و مهمی مطرح ميشد، اما شکل طرح سوالها هرگز از چوکات ادب
خارج نشد و بدور از انتظار برگزار کننده گان، که مدت يک ساعت را برای
مباحثه در نظر گرفته بودند، بيش از دو ساعت نيم، مباحثات آزاد، سوالها و
جواب ها ادامه داشت. حوصله مندی، علاقه و حس وطنپرستی در طول مباحثات موج
ميزد و مهمانان نيز مسئولانه به پاسخ گويی می پرداختند. سوالهای زياد
پيرامون، تعليم و تربيت، وضع حقوق بشر در افغانستان، وضعيت مهاجرين، مشکلات
سياسی و اجتماعی موجود، مشکلات فی مابين سه قوای مجريه، مقننه و اجرائيه در
افغانستان، مسائل مافيا و مواد مخدر، موضوعات امنيتی و موقف دولت در قبال
شرايط موجود امنيتی جز موضوعات مطرح شده توسط شرکت کننده گان بود. در پايان
مباحثات دکتور محمد اکرم عثمان ضمن تشکر و سپاسگزاری مجدد از مهمانان و
شرکت کننده گان، تحايف درويشی را که توسط کلوب تهيه شده بود به مهمانان
برنامه اهداء نمود.
اين بود گزارش برنامه علمی، اجتماعی و فرهنگیي که به همت کلوب قلم افغانها
در سويدن راه اندازی شده بود.
عبدالرحيم غفوری
12 نومبر 2007-12-08 استکهلم
آگهی
متخصصین مورد
نیاز رشته های مختلف برای تالیف کتب
وزارت معارف
افغانستان
عکس از فرید اروند